LIGJET E BIZNESIT
Në seancën e ndërmjetësimit në “Shihemi në gjyq”, përballë njëri-tjetrit janë dy miq të mirë të dikurshëm, por që sot përballen me një konflikt për çështje borxhi.
Enveri i ka marrë në vitin 2010, 10 milionë lekë të vjetra Florit, por i ka kthyer vetëm gjysmën e borxhit. Gjatë seancës së ndërmjetësimit, Enveri fillimisht e mohoi t’i kishte borxh, më pas i tha që ta kam kthyer borxhin, por pas debatit mes tyre ai konfirmon se nuk ka ndërmend t’ia kthejë pjesën e mbetur të borxhit, pa i dhënë Flori një çertifikatë pronësie.
Flori: Unë kam ardhur nga qyteti i Pogradecit. Që prej vitit ’85, afër 40 vjet dhe në momentin që erdha në Pogradec kam njohur një komshi, Enver Ademi.
Eni Çobani: Pra keni 40 vjet miqësi?
Flori: 40 vjet kemi shkuar kemi ardhur, kemi bërë si vëllezër.
Eni Çobani: Bravo!
Flori: Mirëpo, ai sot më tregohet mashtrues.
Enveri: Leri mo komentet. Çfarë mashtruesi jam unë, ty të të vijë turp që më sjell këtu.
Flori: I kam dhënë 10 milionë lekë.
Enveri: Unë jo ty, por asnjë skam mashtruar more vesh. Turp të kesh!
Flori: Avash njëherë!
Enveri: Si avash, avash.
Flori: Prit të të sqaroj pse të kam thirrur. Të kam ditur si njeri të mirë, kemi shkuar 40 vjet.
Enveri: Unë i mirë kam qenë dhe i mirë jam.
Flori: Më ke kërkuar 10 milionë lekë për hallet e tua, që ke pasur.
Eni Çobani: Të vjetra?
Flori: Po të vjetra, 10 milionë lekë të vjetra për hallet e tija. Edhe në mirëbesim, si komshinj të mirë qe kemi qenë, si vëllezër kemi shkuar kemi bërë. Në bashkëpunim me familjen tonë, i kam dhënë 10 milionë lekë në vitin 2010.
Enveri: Nuk është e vërtetë. Nuk më ke dhënë lekë. Nuk të kam marrë lekë. Mos gënje kot.
Flori: Unë këtë mashtrues që doli tani.
Enveri: Mashtrues je ti, që kërkon para se të duhen para.
Flori: Nuk është e lehtë as për mua, as për atë që të vij këtu para publikut, se jam sjellë si njeri me të.
Enveri: Edhe unë si njeri jam sjellë. Mos kërko atë që s’të takon. Nuk të kam marrë lekë.
Flori: Por ai më doli mashtrues mua, më doli shumë i poshtër. Unë i mbaroj hallin ai..
Enveri: Të të vij zor që gënjen këtu, në mes të publikut.
Eni Çobani: Për çfarë halli t’i mori, nëse mund ta dimë?
Flori: Ai i deshi paratë, do blejë djali një hyrje në Greqi dhe unë ia dhashë.
Enveri: Oho për ato që kam marrë që atëhere. Ato t’i mora dhe t’i dhashë, çfarë lekë do ti?
Eni Çobani: Por deri tani the zoti Enver që si ke marrë para, tani t’u kujtua që i ke marrë ca para?
Enveri: Unë thashë se i kam marrë tani shpejt. Ato para ia mora dhe ia dhashë.
Eni Çobani: Në çfarë viti bëhet fjalë, zoti Flori?
Flori: Unë të kam dhënë 10 milionë në vitin 2010.
Flori: Më ke dhënë 5 milionë more Enver, ke dhe 5 për të më dhënë.
Enveri: Të gjitha t’i kam dhënë.
Enveri: T’i kam dhënë 5 njëherë, edhe 5 më mbrapa dhe ti s’mban mend tani.
Flori: Po si nuk mbaj mend unë??
Eni Çobani: Po i keni dhënë me letra zoti Flori? Keni ndonjë dokument?
Flori: Në mirëbesim, zonja Eni, ia kam dhënë me shkresë dorazi jo me noteri.
Eni Çobani: Letra ka humbur tani nuk e kemi as letrën.
Enveri: Edhe unë kur t’i kam dhënë, t’i kam dhënë me mirëbesim…
Flori: Më ke dhe 5 për të më dhënë.
Enveri: Të të vijë zor. Mos ngul këmbë kot… Përkundrazi të kam ndihmuar, më ke ndihmuar. Kemi ngrënë bukë tek njëri-tjetri. Të kam çuar në Itali se s’dua t’i kujtoj tani..
Eni Çobani: Pse e ke çuar në Itali dhe Greqi, si komshi, zoti Enver?
Enveri: Për punë.
Eni Çobani: Domethënë i gjeje punë Florit?
Flori: Në Itali më ka marrë dhe më ka çuar te e bija, te dhëndri.
Eni Çobani: Mos t’i quan këto brenda këtij borxhi dhe prandaj s’ti jep paratë?
Enveri: Paratë ia kam dhënë. Ti tani kërkon prapë lekë, se si e ke hallin nuk e di.
Flori: Ato ishin paratë e punës që unë punova në Itali.
Eni Çobani: A e shikon ngatërrohen me lekët e Italisë.
Flori: Mos më zër paratë me djersë, që kam bërë te jot bijë unë…
Ardit Gjebrea: Kur ia ke dhënë, në çfarë periudhe?
Enveri: Nuk e mbaj mend datën.
Flori: Mbas 3 viteve më dha pesë.
Eni Çobani: Pra në vitin 2013, pretendohet se të dha 5. Po dhe tani kanë kaluar 6 vite dhe s’të jep 5 të tjera?
Flori: Po!
Eni Çobani: Por ai pretendon se ti ka dhënë dhe ju thoni që janë lekët e Italisë.
Flori: Ato ishin paratë e punës që punova në Itali.
Eni Çobani: Pra ju keni punuar tek vajza e Enverit në Itali? Dhe keni marrë 5 milionë lekë apo jo?
Enveri: Jo, jo se ato ia dha dhe unë lekët e mia ia kam dhënë…
Eni Çobani: Aaa, veç ia ka dhënë vajza, veç ju?
Enveri: Ajo i dha për punën që bëri ndërsa unë i dhashë ato që i kisha marrë. Ky tani kërkon t’i shtojë se i duhen para..
Flori: Çfarë bën ky ore?
Enveri: T’i kam dhënë o shqiptar, t’i kam dhënë lekët…
Flori: Unë ia dhashë paratë me dorë këtij, ky do të mi japë me këmbë tani.
Enveri: Zonja Eni, e di si është puna?
Eni Çobani: Si është puna?
Enveri: Unë vërtet 5 milionë ia kam dhënë ndërsa 5 milionë s’ia kam dhënë.
Eni Çobani: Si s’ia ke dhënë? Ne kemi gati njëçerek ore këtu, që po na del zëri. The ia kam dhënë, tani thua nuk ia kam dhënë. U vure para përgjegjësisë më duket. Pse s’ia ke dhënë?
Enveri: Nuk ia kam dhënë, se ky ka aplikuar në hipotekë për të marrë certifikatën fillestare. Ka 5 vjet.
Eni Çobani: Të kujt?
Enveri: Të shtëpisë ku rrimë, do merrte certifikatën fillestare ky. Do shkonim në noteri dhe secili do merrte pjesën e tij.
Flori: Avash avash njëherë.
Enveri: Ky e ka marrë certifikatën dhe do të mbajë vetë gjithë pronën.
Flori: Prit prit. M’i ke për të dhënë apo jo?
Enveri: Ato 5 milionë. Më falni se dola si gënjeshtar. Ato 5 milionë do t’i jap kur të më japësh certifikatën.
Flori: Shiko, Zonja Eni çfarë nxjerr, më nxjerr kushte me borxhin tim, me djersën e fëmijëve tim.
Enveri: Më jep certifikatën, të të jap lekët.
Eni Çobani: Po ju e dini në çfarë kushte është zoti Flori? Në kushte të vështira me gruan, fëmijët.
Enveri: Po pse unë s’jam në hall. Edhe unë në hall me bashkëshorten, jam ndarë.
Eni Çobani: Po tani je ndarë? S’të ka ndarë Flori.
Enveri: Po as Florin se kam ndarë unë. Pse Florin unë e ndava?
Flori: Hallin që ka ai me shtetin e kam dhe unë. Po ai më ka ndarë nga gruaja… O mashtrues!
Enveri: Ti je mashtrues se do ta mbash gjithë pronën vetë.
Flori: Ej do më japësh borxhin apo jo?
Enveri: Nuk ta jap, po s’më dhe certifikatën.
Flori: Ç’punë kam unë me certifikatat, me shtetin. S’jam Kadastër, s’jam Bashki, s’jam Hipotekë.
Enveri: Ore, të hidhesh përpjetë nuk ta jap.
Flori: S’mi jep ti, por nga kjo seancë neve nuk dalim dot, të vemë në Pogradec të dy. Njëri do vejë.
Enveri: Si të kesh qejf e bëjmë. Unë 70 vjeç vajta. Kaq sa jetova, mjaft e kam. Si duash ti e bëjmë. Dalim jashtë, rrihemi, vritemi, se kam problem.
Eni Çobani: Jo kaq rëndë, ju lutem.
Zoti Flori dhe Zoti Enver nuk përmbahen dhe lëvizin nga pozicionet e tyre në seancën e ndërmjetësimit duke lagur njëri-tjetrin me ujë. U desh ndërhyrja e stafit për të mos lejuar që situata të përshkallëzohej më tej.
Pavarësisht ndërhyrjes së zonjës Eni për të sqaruar zotin Enver se certifikata nuk ka lidhje me borxhin e marrë, ai nuk pranon t’i kthejë borxhin e marrë para 10 vitesh./tvklan.al
