Spektakli, mesazhi dhe çfarë do të mbetet nga e gjithë kjo!

Kjo javë ka sjellë në vëmendjen publike një ndërhyrje të drejtpërdrejtë të nivelit qendror në qeverisjen vendore. Takimet e organizuara nga Kryeministri me kryetarët e bashkive, kritikat e hapura ndaj performancës së tyre, ndërhyrjet në terren dhe prezantimi i gjashtë reformave të reja për pushtetin vendor kanë nxitur debat dhe reagime të shumta.

Në thelb, problematikat e ngritura janë reale: në shumë raste, performanca e bashkive lë për të dëshiruar, shërbimet publike nuk përmbushin pritshmëritë e qytetarëve, kontrolli mbi territorin është i brishtë dhe menaxhimi administrativ paraqet mangësi serioze.

Megjithatë, këto probleme nuk mund t’u atribuohen vetëm kryetarëve të bashkive. Apo të konsiderohen si zbulim për herë të parë.Ato janë produkt i një sistemi politik dhe të centralizuar, i cili ende nuk ka përmbyllur procesin e decentralizimit dhe që i ofron burime të kufizuara qeverisjes vendore dhe nga ana tjetër të thëna e rithëna vazhdimishtë.

Lëvizjet e fundit kanë tërhequr vëmendje të madhe politike dhe publike, por në këtë dinamikë duket se i vetmi përfitues është Kryeministri Rama.

Kritikat publike ndaj bashkive janë të vlefshme vetëm nëse ato shoqërohen me zgjidhje konkrete, të ndërtuara mbi një proces të strukturuar reformimi dhe në bashkëpunim të ngushtë me vetë institucionet vendore. Në thelb të këtyre kritikave fshihen mesazhe dhe sinjale që tregojnë për një autoritet të fortë qendror, që në fakt rrezikon të anashkalojë balancën ndërmjet pushteteve dhe të injorojë vetë natyrën e autonomisë vendore.

Përpjekjet për përmirësimin e qeverisjes vendore duhen përkrahur, por duhet theksuar qartë se reformat e suksesshme nuk ndërtohen mbi frikë dhe presion. Ato ndërtohen mbi partneritet, ndarje të përgjegjësive dhe respekt të ligji, gjithëpërfshirëse, të ndërtuara mbi parimet e autonomisë vendore, ndarjes së pushteteve dhe funksionimit demokratik të institucioneve.

Propozimi për gjashtë reforma të reja që prekin fushat si mbrojtja e territorit dhe përmirësimi i shërbimeve publike etj.janë një hap pozitiv edhe pse të vonuara. Keto duhet të shoqërohen me konsultime të gjera, transparencë dhe mekanizma të qartë dhe të drejtë zbatimi dhe konsensus sa me të gjerë nga parlamenti i ri.

Dinamika javës si ‘spektakël’  ka tërhequr më shumë se herë të tjera vëmendje të gjërë. Por ‘’mesazhet’ nga ky diskurs kanë nivele të ndryshme perceptimi dhe reagimi.

Por ajo që ka rëndësi është çfarë do të mbetet pas:

A do të jenë këto reforma reale?

A do të kemi institucione funksionale dhe një pushtet vendor që u shërben qytetarëve?

A do të përmirësohet cilësia e jetës së qytetarëve dhe a do të sigurohet një ambient politik, ekonomik dhe social më i qëndrueshëm?

Duhet të presim, por nuk kemi luksin të presim pafundësisht.

Kjo javë ka sjellë në vëmendjen publike një ndërhyrje të drejtpërdrejtë të nivelit qendror në qeverisjen vendore. Takimet e organizuara nga Kryeministri me kryetarët e bashkive, kritikat e hapura ndaj performancës së tyre, ndërhyrjet në terren dhe prezantimi i gjashtë reformave të reja për pushtetin vendor kanë nxitur debat dhe reagime të shumta.

Në thelb, problematikat e ngritura janë reale: në shumë raste, performanca e bashkive lë për të dëshiruar, shërbimet publike nuk përmbushin pritshmëritë e qytetarëve, kontrolli mbi territorin është i brishtë dhe menaxhimi administrativ paraqet mangësi serioze.

Megjithatë, këto probleme nuk mund t’u atribuohen vetëm kryetarëve të bashkive. Apo të konsiderohen si zbulim për herë të parë.Ato janë produkt i një sistemi politik dhe të centralizuar, i cili ende nuk ka përmbyllur procesin e decentralizimit dhe që i ofron burime të kufizuara qeverisjes vendore dhe nga ana tjetër të thëna e rithëna vazhdimishtë.

Lëvizjet e fundit kanë tërhequr vëmendje të madhe politike dhe publike, por në këtë dinamikë duket se i vetmi përfitues është Kryeministri Rama.

Kritikat publike ndaj bashkive janë të vlefshme vetëm nëse ato shoqërohen me zgjidhje konkrete, të ndërtuara mbi një proces të strukturuar reformimi dhe në bashkëpunim të ngushtë me vetë institucionet vendore. Në thelb të këtyre kritikave fshihen mesazhe dhe sinjale që tregojnë për një autoritet të fortë qendror, që në fakt rrezikon të anashkalojë balancën ndërmjet pushteteve dhe të injorojë vetë natyrën e autonomisë vendore.

Përpjekjet për përmirësimin e qeverisjes vendore duhen përkrahur, por duhet theksuar qartë se reformat e suksesshme nuk ndërtohen mbi frikë dhe presion. Ato ndërtohen mbi partneritet, ndarje të përgjegjësive dhe respekt të ligji, gjithëpërfshirëse, të ndërtuara mbi parimet e autonomisë vendore, ndarjes së pushteteve dhe funksionimit demokratik të institucioneve.

Propozimi për gjashtë reforma të reja që prekin fushat si mbrojtja e territorit dhe përmirësimi i shërbimeve publike etj.janë një hap pozitiv edhe pse të vonuara. Keto duhet të shoqërohen me konsultime të gjera, transparencë dhe mekanizma të qartë dhe të drejtë zbatimi dhe konsensus sa me të gjerë nga parlamenti i ri.

Dinamika javës si ‘spektakël’  ka tërhequr më shumë se herë të tjera vëmendje të gjërë. Por ‘’mesazhet’ nga ky diskurs kanë nivele të ndryshme perceptimi dhe reagimi.

Por ajo që ka rëndësi është çfarë do të mbetet pas:

A do të jenë këto reforma reale?

A do të kemi institucione funksionale dhe një pushtet vendor që u shërben qytetarëve?

A do të përmirësohet cilësia e jetës së qytetarëve dhe a do të sigurohet një ambient politik, ekonomik dhe social më i qëndrueshëm?

Duhet të presim, por nuk kemi luksin të presim pafundësisht.

Kjo javë ka sjellë në vëmendjen publike një ndërhyrje të drejtpërdrejtë të nivelit qendror në qeverisjen vendore. Takimet e organizuara nga Kryeministri me kryetarët e bashkive, kritikat e hapura ndaj performancës së tyre, ndërhyrjet në terren dhe prezantimi i gjashtë reformave të reja për pushtetin vendor kanë nxitur debat dhe reagime të shumta.

Në thelb, problematikat e ngritura janë reale: në shumë raste, performanca e bashkive lë për të dëshiruar, shërbimet publike nuk përmbushin pritshmëritë e qytetarëve, kontrolli mbi territorin është i brishtë dhe menaxhimi administrativ paraqet mangësi serioze.

Megjithatë, këto probleme nuk mund t’u atribuohen vetëm kryetarëve të bashkive. Apo të konsiderohen si zbulim për herë të parë.Ato janë produkt i një sistemi politik dhe të centralizuar, i cili ende nuk ka përmbyllur procesin e decentralizimit dhe që i ofron burime të kufizuara qeverisjes vendore dhe nga ana tjetër të thëna e rithëna vazhdimishtë.

Lëvizjet e fundit kanë tërhequr vëmendje të madhe politike dhe publike, por në këtë dinamikë duket se i vetmi përfitues është Kryeministri Rama.

Kritikat publike ndaj bashkive janë të vlefshme vetëm nëse ato shoqërohen me zgjidhje konkrete, të ndërtuara mbi një proces të strukturuar reformimi dhe në bashkëpunim të ngushtë me vetë institucionet vendore. Në thelb të këtyre kritikave fshihen mesazhe dhe sinjale që tregojnë për një autoritet të fortë qendror, që në fakt rrezikon të anashkalojë balancën ndërmjet pushteteve dhe të injorojë vetë natyrën e autonomisë vendore.

Përpjekjet për përmirësimin e qeverisjes vendore duhen përkrahur, por duhet theksuar qartë se reformat e suksesshme nuk ndërtohen mbi frikë dhe presion. Ato ndërtohen mbi partneritet, ndarje të përgjegjësive dhe respekt të ligji, gjithëpërfshirëse, të ndërtuara mbi parimet e autonomisë vendore, ndarjes së pushteteve dhe funksionimit demokratik të institucioneve.

Propozimi për gjashtë reforma të reja që prekin fushat si mbrojtja e territorit dhe përmirësimi i shërbimeve publike etj.janë një hap pozitiv edhe pse të vonuara. Keto duhet të shoqërohen me konsultime të gjera, transparencë dhe mekanizma të qartë dhe të drejtë zbatimi dhe konsensus sa me të gjerë nga parlamenti i ri.

Dinamika javës si ‘spektakël’  ka tërhequr më shumë se herë të tjera vëmendje të gjërë. Por ‘’mesazhet’ nga ky diskurs kanë nivele të ndryshme perceptimi dhe reagimi.

Por ajo që ka rëndësi është çfarë do të mbetet pas:

A do të jenë këto reforma reale?

A do të kemi institucione funksionale dhe një pushtet vendor që u shërben qytetarëve?

A do të përmirësohet cilësia e jetës së qytetarëve dhe a do të sigurohet një ambient politik, ekonomik dhe social më i qëndrueshëm?

Duhet të presim, por nuk kemi luksin të presim pafundësisht.

Kjo javë ka sjellë në vëmendjen publike një ndërhyrje të drejtpërdrejtë të nivelit qendror në qeverisjen vendore. Takimet e organizuara nga Kryeministri me kryetarët e bashkive, kritikat e hapura ndaj performancës së tyre, ndërhyrjet në terren dhe prezantimi i gjashtë reformave të reja për pushtetin vendor kanë nxitur debat dhe reagime të shumta.

Në thelb, problematikat e ngritura janë reale: në shumë raste, performanca e bashkive lë për të dëshiruar, shërbimet publike nuk përmbushin pritshmëritë e qytetarëve, kontrolli mbi territorin është i brishtë dhe menaxhimi administrativ paraqet mangësi serioze.

Megjithatë, këto probleme nuk mund t’u atribuohen vetëm kryetarëve të bashkive. Apo të konsiderohen si zbulim për herë të parë.Ato janë produkt i një sistemi politik dhe të centralizuar, i cili ende nuk ka përmbyllur procesin e decentralizimit dhe që i ofron burime të kufizuara qeverisjes vendore dhe nga ana tjetër të thëna e rithëna vazhdimishtë.

Lëvizjet e fundit kanë tërhequr vëmendje të madhe politike dhe publike, por në këtë dinamikë duket se i vetmi përfitues është Kryeministri Rama.

Kritikat publike ndaj bashkive janë të vlefshme vetëm nëse ato shoqërohen me zgjidhje konkrete, të ndërtuara mbi një proces të strukturuar reformimi dhe në bashkëpunim të ngushtë me vetë institucionet vendore. Në thelb të këtyre kritikave fshihen mesazhe dhe sinjale që tregojnë për një autoritet të fortë qendror, që në fakt rrezikon të anashkalojë balancën ndërmjet pushteteve dhe të injorojë vetë natyrën e autonomisë vendore.

Përpjekjet për përmirësimin e qeverisjes vendore duhen përkrahur, por duhet theksuar qartë se reformat e suksesshme nuk ndërtohen mbi frikë dhe presion. Ato ndërtohen mbi partneritet, ndarje të përgjegjësive dhe respekt të ligji, gjithëpërfshirëse, të ndërtuara mbi parimet e autonomisë vendore, ndarjes së pushteteve dhe funksionimit demokratik të institucioneve.

Propozimi për gjashtë reforma të reja që prekin fushat si mbrojtja e territorit dhe përmirësimi i shërbimeve publike etj.janë një hap pozitiv edhe pse të vonuara. Keto duhet të shoqërohen me konsultime të gjera, transparencë dhe mekanizma të qartë dhe të drejtë zbatimi dhe konsensus sa me të gjerë nga parlamenti i ri.

Dinamika javës si ‘spektakël’  ka tërhequr më shumë se herë të tjera vëmendje të gjërë. Por ‘’mesazhet’ nga ky diskurs kanë nivele të ndryshme perceptimi dhe reagimi.

Por ajo që ka rëndësi është çfarë do të mbetet pas:

A do të jenë këto reforma reale?

A do të kemi institucione funksionale dhe një pushtet vendor që u shërben qytetarëve?

A do të përmirësohet cilësia e jetës së qytetarëve dhe a do të sigurohet një ambient politik, ekonomik dhe social më i qëndrueshëm?

Duhet të presim, por nuk kemi luksin të presim pafundësisht.