LIGJET E BIZNESIT
Ish-deputetja e Lëvizjes Socialiste për Integrim, Nora Malaj, ka përgënjeshtruar lajmin se është tërhequr nga politika.
Në Facebook, ajo ka sqaruar deklaratën që ka bërë ditën e sotme në një intervistë për Report Tv, ku u tha se ajo është ‘tërhequr’. Ajo shtoi se ideja e tërheqjes ka qenë se nuk do të jetë përherë kandidate për deputete apo mbajtëse e posteve politike.
Postimi i plotë:
Për të gjithë ju miq dhe mikesha! Kam që ne 1998 që kam filluar të jep pjesë e politikës në Shqipëri ne Partinë Aleanca Demokratike e më pas në 2005 , themeluese e LSI! Plot 24 vite , me perkushtim dhe vlerësim për kedo , sidomos vajzat e gratë që merren me politikë. Nuk është e thjeshtë që në kete realitet të veshitrë ti të qendrosh stoike dhe të tregosh qytetari!
Sot ne nje intervistë në Raport tv thashë qe vjen një momet , pas 24 – vitesh , që ti nuk mund të jesh përherë ne frontline ( jo përherë kandidate për deputete apo poste politike ) , por nje mbeshtetese dhe mentore ( mësuese dhe analiste politike ) shume e mirë , ne frontin fundor , duke mbeshtetur çdo te ri e të re që do të behet pjese e politikës së re .
Përherë te LSI dhe përherë në mbeshtetje të politikës integruese për Shqipërinë Europiane . Kjo është ideja e terheqjes , jo largimi nga politike dhe LSI . Për cdo keq interpertim e paragjykim keni intervistën e meposhtëme . Më pelqen trasparenca dhe jo keqformimi , në respekt të vlerësimit dhe mirësisë qe perherë keni treguar me mu . Duke ju uruar nje mbremje të qete po ndaj nje shkrim interesant me ju , duke iu referuar historisë .
“Një mbrëmje Mussolini, i lodhur së ndenjuri i vetëm në shtëpi, veshi një kapotë, vuri një kapele mbi sy dhe, me fytyrën të fshehur nga jaka e kapotës, doli të endej më këmbë nëpër Romë. Kur mbërriti para një kinemaje, iu tek të dëfrente si gjithë të tjerët, preu një biletë dhe hyri. Shfaqja filloi me “Neës Picture” dhe, afërmendsh, heroi në “Neës Picture” ishte vetë Mussolini, gjithnjë ai, gjithnjë Mussolini i përhershëm, në kalë, në automobil, më këmbë, në uniformë, civil, në këmishë të zezë, në frak, në aeroplan, në motoskaf. Mussolini duke kaluar në revistë trupat fashiste, duke përuruar një monument, duke kryesuar një kongres filozofësh, duke i shtrënguar dorën një kardinali, duke vizituar një kazermë, duke u ngjitur në Kampidol, duke mbajtur një fjalim, dy fjalime, tri fjalime, një pafundësi fjalimesh. Sapo që Duçja qe shfaqur në ekran i gjithë publiku qe ngritur në këmbë duke përplasur duart. Vetëm Mussolini, që nuk ishte mësuar të ngrihej në këmbë për të nderuar vetveten, kishte qëndruar ulur ,pa e prishur qetësinë. Një mikroborgjez modest, i ngritur edhe ai dhe duke parë atë zotëri përbri që qëndronte ulur në mënyrë aq të pakujdesshme, e preku te supi, iu përkul te veshi e i tha: “Më falni, zotëri, edhe unë e mendoj si ju, por është më mirë me u çue në këmbë”.”
Nga: Curzio Malaparte, Muss. Il grande imbecile, Milano 2008.
