LIGJET E BIZNESIT
Edhe zëvendëskryetari i Lëvizjes Socialiste për Integrim Luan Rama e denoncon shembjen e Teatrit Kombëtar mëngjesin e sotem dhe bën thirrje se kujtesa qytetare duhet të fiksojë emrat e tyre dhe ti trajtojë njëlloj si barbarë.
Rama shpalos dhe idenë e tij, duke thëën se ky Teatër duhet rindërtuar nga e para sipas projektit të vitit 1939, sepse Tirana nuk duhet ta humbasë këtë shenjë që la historia.
“Por teatri që u prish sot, duhet rindërtuar nga e para sipas projektit të 1939-ës, me qëllim që qyteti të mos e humbasë këtë shenjë të historisë së vet, njësoj siç humbi Sheshin Skëndërbej, i cili nuk është më ai i kohës së Zogut, njësoj siç humbi bulevardin që e përshkonte Tiranën si një arterie e vetme prej Universitetit tek Stacioni i Trenit!”, shkruan Rama ndër të tjera.
REAGIMI I PLOTE I LUAN RAMES
BARBARËT E SHEMBËN TEATRIN
Sot nuk është shembur godina e Teatrit Kombëtar.
Sot është shembur një tempull.
Sot është dhunuar një vend i shenjtë.
Sot është zhdukur një gjurmë e çmuar e historisë qytetare të Tiranës!
Teatri nuk është vetëm i artistëve.
Më së pari, teatri është i qytetarëve.
Teatri e ka fisnikëruar njerëzimin.
Teatri ka gdhendur njeriun dhe e ka çliruar nga egërsia.
Teatri ka meritën kryesore për ndryshimin e mendësisë njerëzore, për qytetërimin e shoqërisë njerëzore.
Çështja e teatrit nuk është çështje sentimenti.
Mund të mendoni se sa emocione ishin arkivuar në atë ndërtesë që u rrëzua më përdhunë…
Njerëzit aty kanë duartrokitur, kanë qeshur, kanë qarë, kanë pranuar, kane refuzuar.
Jeta e kryeqytetit ka qenë e lidhur me atë ndërtesë, sado modeste apo e pavlerë që mund ti jetë dukur ndonjërit.
Sot qeveria e preu, sot qeveria e vrau këtë lidhje, siç në fakt ka prerë e ka vrarë edhe shumë lidhje të tjera!
Qytetit iu vodhën kinematë, për t’u bërë pallate, e i njejti njeri vjen sot dhe vjedh teatrin, emrin, tokën, historinë, emocionet e tij!
Unë nuk jam kundër që në Tiranë të ndërtohet një teatër i ri, modern dhe i bukur.
Madje të ndërtohen më shumë se një.
Por teatri që u prish sot, duhet rindërtuar nga e para sipas projektit të 1939-ës, me qëllim që qyteti të mos e humbasë këtë shenjë të historisë së vet, njësoj siç humbi Sheshin Skëndërbej, i cili nuk është më ai i kohës së Zogut, njësoj siç humbi bulevardin që e përshkonte Tiranën si një arterie e vetme prej Universitetit tek Stacioni i Trenit!
Sot u bë një marrëzi.
Barbarët e shembën teatrin.
Kujtesa qytetare duhet t’i fiksojë emrat e tyre dhe ti trajtojë siç trajtohen barbarët!
