Të gjithë e kujtojmë fjalimin drithërues të aktorit Bujar Asqeriu në kohën që u mor vendimi për prishjen e godinës së Teatrit Kombëtar.
Aktori i njohur shigjetoi klasën politike shqiptare si fajtore të vetme për gjendjen e mjeruar që po kalon vendi dhe fusha e artit në vecanti.
Sipas Asqeriut këtë vend e drejtojnë hajdutët të cilët nuk e duan artin, edhe nuk e vlerësojnë mundin e artistëve.
“Miq të nderuar janë ndërtuar 24 burgje, gjithë rinia shqiptare është nëpër burgje
Këta me shkopinj gome dhe me biruca do edukojnë rininë shqiptare.
Po të ndërtonin 5-6 teatro do kishim më pak burgje sepse njeriun e zbukuron arti dhe kultura po këta nuk investojnë dhe ne zihemi me njëri tjetrin.
Kjo është e tmerrshme këta nuk hedhin leke për artin dhe kulturën këta duan burgje. Rinia shqiptare nga 20-30 i ke nëpër burgje, kush do punojë, kush do vijë në teatër? Dhe secili pastaj të gjejë të sëmës.
Refleksionet që vinë nga qeveria dhe nga ministrja jonë e nderuar janë të vakta dhe të pafuqishme. Si duket këta nuk e kuptojnë. Një artist i joni merr sa një nëpunëse e rëndomtë, ky është vlerësimi që i bën qeveria këtyre artisteve që vinë me mund në skenë.
Jo më kot artistët tanë të nderuar ikën në moshën të re dhe askush nuk e cau trapin për ta dhe ikën me një peng në shpirt.
Bujar Lako jetonte në një dhomë e guzhinë, qeveritarët tanë më 5 ose 10 milion euro. KËtë vend e drejtojnë hajdutët prandaj ne na fusin në vërrën e miut, prandaj nuk ka lekë për ne artistët, nuk lënë lek në këmbë, edhe 100 leke për stilolapsin e marrin.
Ndonjëherë them për ca të flas a përmbyset kjo hajdutëri, nuk kam fuqi unë por ne kemi të drejtë legjitime , Zoti i paftë ata dhe fëmijët e tyre që kanë vjedhur gjakun e djersën e fëmijëve, Zoti i paftë.
E kuptoj që ato do tallen me ne do na përqeshin do tallen me ne, kështu bëjnë këta, sa do fitoj sot, ku do ta hamë drekën apo darkën dhe me kë do bëjnë qejf, ky është trekendëshi i jetës së tyre.
Me falni për tonin por këto ishin ndjesitë e mia prandaj ne aq sa kemi fuqi ta mbrojmë punën tonë, të mbrojmë mos harrojmë Agim Qiriaqin, mos harrojmë lotët e tij kur qau e u shkruajt prapë Teatri Kombëtar. Ju faleminderit.”
