Nëse do të kërkojmë një mënyrë identifikimi të diktaturës, pa dyshim që njëra prej tyre do të ishte dhe rritja e kultit të liderit që arrin në majat më të larta në të tilla sisteme politike. Shqipëria e 3 dekadave të fundit thuhet se është në një sistem demokratik. Edhe pse me shumë pak shenja të një sistemi demokratik, në këto vite liderët shqiptarë nuk kanë mundur dot t’i shpëtojnë simptomave të dëlirit të madhështisë, ashtu siç dhe ndodhte në kohën e diktaturës totalitare, duke rritur nga ana tjetër urrejtjen e atyre që janë kundër.
Një shembull i tillë, këtë herë na vjen nga kryeqyteti i Shqipërisë, Tirana. Në një nga lulishtet e Tiranës, është shkruar moto e protestës së Opozitës, “Rama ik”.
Ashtu siç në epokën komuniste emri i Enver Hoxhës shënohej me tulla në faqet e maleve apo të kodrave, me Ramën ka filluar me lulishtet. Ndryshimi i vetëm është se për Enver Hoxhën nuk shkruhej ik, por rri, ndërsa për kreun aktual të qeverisë, ikja po kërkohet në çdo mënyrë edhe me anë të barit të lulishteve.
