Mos sigurimi mban peng kreditimin dhe zhvillimin e bujqësisë

Mungesa e fondeve konsiderohet një ndër problemet kryesore të bujqësisë shqiptare. Për kërë sektor shkon vetëm 2% e totalit të kredisë bankare. Kjo pavarësisht kërkesave të larta që vijnë nga fermerët apo edhe bizneset në bujqësi. Një segment i pambuluar me financime dhe po mbetet i tillë prej mëse 2 dekadash tashmë.

Emrat e rinj që janë futur në sistemin bankar vendas së fundmi, si hungarezja OTP Bank që bleu Societe Bank janë banka investimesh, të specializuara për kreditimin në bujqësi. A do të thotë kjo se e njëjta strategji do të përdoret edhe në vendin tonë?

Ekspertët e sistemit financiar shpjegojnë se përpara se kjo të ndodhë, duhet që bujqësia shqiptare të plotësojë disa kushte, ku kryesori është sigurimi i fermerëve. E thënë ndryshe, çdo subjekt në bujqësi, qoftë fermer i thjeshtë apo biznes në hallka të ndryshme të prodhimit duhet të presë një policë sigurimi. Në këtë mënyrë do të jetë i mbuluar në rast përmbytjesh apo rreziqesh të tjera të lidhura me aktivitetin e tij.

Por e para për shkak të mentalitetit që “nuk na gjen gjë” dhe e dyta, për shkak se një pjesë e fermerëve nuk kanë mundësi financiare, nuk i sigurojnë fermat dhe prodhimet e tyre.

Për këtë arsye, ekspertët sugjerojnë një skemë, ku shteti të jetë palë me fermerët dhe të mbulojë një pjesë të primit (çmimit) të sigurimit.

“Duhet që fermeri të paguajë një pjesë të vogël dhe diferencën tjetër ta mbulojë buxheti i shtetit. Ndryshe ky sektor nuk ecën dhe po nuk u siguruan fermerët dhe sektori i bujqësisë, bankat nuk kreditojnë dhe për pasojë fermerët nuk do të kenë para për të investuar dhe zgjeruar tregun e bujqësisë”, shpjegon Edvin Libohova, ekspert për sistemin financiar.

Sipas tij, tregu i sigurimeve i ka të gjitha produktet siguruese, por duhet që të ndërhyjë shteti me subvencione, që të mbulojë një pjesë të kostos së sigurimeve për fermerët.

Bujqësia është një sektor që gjeneron aktualisht 20% të Prodhimit të Përgjithshëm Kombëtar, por me potenciale shumë më të larta, e që mban të angazhuar ende 40% të popullsisë shqiptare, që ende jeton në zonat rurale.