Melhem, pomadë e balsam, e tillë është koha që kalon, herë shumë ngadalë, herë shumë shpejt, por, sidoqoftë, ajo kalon, plagët zënë kore, mbyllen, ndonëse vragat përkohësisht, të tjerat gjithë jetën. Kështu ndodhi me tërmetin e fundit në vendin tonë historikisht problematik nga të gjitha pikëpamjet, natyrore e shoqërore. Pasojat e tij, reagimet e njerëzve, të partive, të shoqatave, të mediave etj., etj., por sidomos të qeveritarëve e të opozitës hodhën valë, pastaj u fashitën, mandej u shuan, u harruan justifikimet dhe zbythjet e të parëve, kritikat dhe sulmet e së dytës, u shuan e u harruan tashmë, sepse koha, e pamëshirshmja kohë, kaloi si pa u ndier.
Po, koha kaloi si pa u ndier, por ja që Zoti, Perëndia, Allahu apo Rastësia, quajeni si të doni, nuk na lënka rehat ne, mëkatarëve të pafajshëm shqiptarë dhe, me t’u fshirë nga ekrani i aktualitetit fantazma e tërmetit, na futi midis dy zjarresh, kështu që harruam përkohësisht tumoret malinje që e kanë mbërthyer aq keq shoqërinë tonë të hallakatur, të çoroditur e të shkalafendur, të tillë si keqqeverisja, korrupsioni, kriminaliteti, varfëria, papunësia dhe emigracioni ndër shumë e shumë të tjerë.
Cilët janë këta dy zjarre? Sigurisht, e prisja këtë pyetje nga ana juaj, të nderuara lexuese dhe të respektuar lexues të kësaj rubrike të përjavshme, prandaj po nxitoj të hyj në temë: I pari nga këto dy zjarre, qe padrejtësia që Komiteti i Çmimit Nobel i bëri Ismail Kadaresë, duke mos ia dhënë këtë çmim prestigjioz, të cilin, sipas mendimit të njëzëshëm të personaliteteve të shumta letrare, intelektuale e kulturore jo vetëm në vendin tonë, por edhe jashtë kufijve të tij, shkrimtari ynë kombëtar e meritonte plotësisht.
I dyti nga këto zjarre, qe bomba e papritur për kryeqeveritarin tonë dhe shpurën e tij ministrore, d.m.th. vendimi negativ i Bashkimit Europian për hapjen e negociatave me Shqipërinë tonë politikisht, ekonomikisht e shoqërisht të stërkrimbur e të stërkalbur nga brenda.
Midis këtyre dy zjarreve u gjendëm kështu të gjithë ne, burra e gra, të mirë e të këqij, të ndjeshëm e të pandjeshëm, fatbardhë e fatzinj, të pasur e të varfër, të lumtur e të humbur. Këto dy zjarre na tërhoqën e na ndezën vëmendjen, na shtynë në debate, hamendësime, shpresa e zhgënjime, dukuri këto që, për disa ditë, na bënë të harronim hallet e përditshme…
