Nga Spartak Ngjela
Korrupsioni i lartë shtetëror ka ndaluar historinë evolutive të Shqipërisë. Historia reale e një kombi ndalon atëherë kur kësaj shoqërie i ka ndaluar evolucioni. Korrupsionet kryeministrorë që pasuan njëri-tjetrin në Shqipëri, tani kuptohet se kanë ndaluar evolucionin e shoqërisë shqiptare.
Ndalimi i evolucionit shoqëror, në thelb është ndalim i historisë evolutive për atë shoqëri. Por, cilët janë ingredientet e një evolucioni në zhvillimin kombëtar në një shtet apo në një shoqëri të caktuar? Ata janë: Arsimi, prodhimi, shkenca, gjuha, komunikimi, liria shoqërore, liria politike, liria ekonomike, liria e shtypit, media dhe fjala e lirë, drejtësia.
Të gjithë këta ingredientë në Shqipëri janë jashtë zhvillimit, prandaj ka ndaluar evolucioni shqiptar, i cili ka ndaluar evolucionin e koshiencës shqiptare dhe njëherësh, ka ndaluar vetë historinë. Arsimi dhe shkenca.
Arsimi shqiptar sot është në dekadencë të plotë. Gjendja e tij e rëndë dhe nën cilësinë mesatare nuk është një gjë që ka ardhur nga rasti. Cilësia e arsimit u godit nga politika që në vitin 1992. Në fillim u godit universiteti, pastaj, me sistem, u godit në mënyrë drastike edhe shkolla e mesme. U trajtuan mësuesit e gjimnazeve si hamej rrugësh, dhe u fut në arsim injoranca në mësimdhënie. Pas kësaj filloi shitja e notës, dhe shitja e diplomave.
Për 15 vjet Shqipëria kaloi në injorancë, pa gjimnaze cilësorë, pa shkolla profesionale, dhe, hyri në analfabetizm me një përqindje që në Europë quhet shumë e lartë. E gjitha kjo ishte në fakt skema antintelektualiste e injorancës politike. Luftë kundër intelektit të kualifikuar, dhe sidomos luftë kundër akademizmit. Pikërisht në këtë kohë, kur arsimi cilësor kishte marrë fund, u hodhën në treg minimumi pesë universitete privatë që iu shisnin diploma kujdo.
Pas kësaj, ata që ishin krijuesit e kësaj gjendjeje, hapën dyert e administratës shtetërore për punësimin masiv të diplomës së blerë. Pas këtij procesi disavjeçar injoranca pushtoi edhe administratën shtetërore. Një tmerr i vërtetë: korrupsioni shtetëror u bë dominant në drejtimin e shtetit shqiptar. Injorantët e emëruar në “pikat e mjaltit” ishin vjelës të ardhurash korruptive, por edhe pagues të regullt të ministrave që i kishin emëruar. Zhvillimi kombëtar mori fund, kurse shteti shqiptar u bashkua me krimin, sepse kjo është natyra parësore e korrupsionit shtetëror.
