Për të jetuar një jetë të plotë dhe të pasur me kuptim, duhet të pranojmë se ajo ka një fund të pashmangshëm, thotë Shoshana Ungerleider.
Një mjeke e specializuar në mjekësinë e brendshme, gjatë viteve të kujdesit për pacientët e sëmurë në spital, ka vërejtur keqardhje mes njerëzve afër fundit të jetës së tyre.
“Të jesh afër fundit të jetës tënde me të vërtetë të lejon, të shtyn të jesh i pranishëm, sepse kjo është gjithçka që ke. Kjo është e vërtetë për të gjithë ne. Gjatë gjithë jetës sonë, ky moment i tanishëm është gjithçka që kemi”, thotë Ungerleider.
Këtu janë pesë keqardhjet që ajo thotë se njerëzit shpesh i shprehin:
- Nuk kalova mjaftueshëm kohë me njerëzit që dua.
- Kam punuar shumë dhe kam humbur jetën.
- E lashë frikën të kontrollonte vendimet e mia dhe nuk rrezikova.
- Do të doja të isha më i guximshëm përballë pasigurisë ose mundësive.
- U fokusova shumë në të ardhmen dhe humba kontaktin me të tashmen.
Këshilla e Ungerleider për të shmangur këto keqardhje është e thjeshtë: Kujtojini vetes se koha juaj është e kufizuar dhe e paparashikueshme dhe rregullisht bëni vetes disa pyetje të mëdha dhe të rëndësishme. Si dua ta kaloj kohën time? Çfarë ka më shumë rëndësi për mua në jetën time?
Ajo inkurajon veçanërisht të rinjtë, të cilët shpesh nuk janë përballur ende me sfida të rëndësishme shëndetësore, në vetvete apo të dashurit e tyre, që të mendojnë për atë reflektim si “vërtet thelbësor për të jetuar për një jetë të gjatë dhe të shëndetshme, me cilësi të mirë të jetës”.
“Si mjeke, do të rekomandoja të hani një dietë të ekuilibruar, të ushtroheni rregullisht dhe të shmangni gjëra të tilla si pirja e duhanit dhe aktivitetet me rrezik të lartë. Reflektimi për vdekshmërinë duhet të jetë me të vërtetë në atë listë,” thotë ajo, duke shtuar, “Reflektimi mbi vdekshmërinë tonë gjatë gjithë jetës, nëse jeni 20, 50, 80, çfarëdo qoftë, na lejon të jetojmë më mirë çdo ditë me më shumë kuptim dhe qëllim në jetët tona.”
Thjesht pranimi se ju do të vdisni është një mënyrë e dobishme për të gjetur kuptimin në “gjërat e vogla që na sjellin gëzim”, tha autori Alua Arthur për “The Happiness Lab”.
“Lumturia është një zgjedhje”
Vëzhgimet e Ungerleider janë të ngjashme me ato të Siddhartha Mukherjee, një onkologe dhe autore fituese e çmimit Pulitzer, dhe Bronnie Ware. Në shtratin e tyre të vdekjes, njerëzit shpesh dëshirojnë të kishin shprehur më shumë dashuri dhe falje për njerëzit për të cilët kujdesen. Pritja për t’u shprehur thjesht vonon të pashmangshmen!
Në librin e Ware të vitit 2011 “The Top Five Regrets of the Dying”, Ungerleider shkroi se keqardhja më e zakonshme që dëgjoi ishte: “Do të doja të kisha guximin të jetoja një jetë të vërtetë për veten time, jo jetën që të tjerët prisnin nga unë”.
“Shumë nuk e kuptuan deri në fund se lumturia është një zgjedhje. Ata kishin mbetur të mbërthyer në modelet dhe zakonet e vjetra”, shkroi ajo në një postim në blog.
“Jeta është një zgjedhje. Është jeta JUAJ! Zgjidhni me vetëdije, zgjidhni me mençuri, zgjidhni me ndershmëri! Zgjidhni lumturinë!”/cnbc.com
