Nga Etleva Pushi
Këto janë shënimet e mia për tre minuta që foli një anglez gjatë një takimi pune. Ky qëlloi folës i mirë.
Kështu i ndajmë ne përkthyesit folësit, në folës “të mirë” dhe folës që “mos të rënçin për pjesë”.
Folësit e mirë dhe “ata të tjerët” në kllapa:
- shqiptojnë qartë (të tjerët i hanë fjalët)
- kujdesen që të gjithë pjesëmarrësit t’i dëgjojnë (të tjerët flasin vetëm për vete dhe bezdisen kur i kujton se duhet të ngrenë zërin)
- flasin me ritëm të arsyeshëm (të tjerët fluturojnë dhe kujtojnë që po i lënë të tjerët pa mend me shpejtësinë rrufe)
- kanë intonacion (të tjerët janë të mërzitshëm, monotonë, ta vrasin çdo fije interesi apo kurioziteti)
- mendojnë para se të flasin (të tjerët thjesht flasin)
- ndjekin një vijë logjike (të tjerët nuk i merr vesh pse kërkuan fjalën)
- kanë një kontakt të mirë me sy me dëgjuesit (të tjerët i mbajnë sytë të ngulur te fjalimi i shkruar)
- e dinë për çfarë flasin (të tjerët janë nga ata që vijnë për të zëvendësuar shefin që në moment të fundit i dërgoi se ashtu i doli një punë)
- gjërat e vështira i prezantojnë thjesht (të tjerët bëjnë si ekspertë që vuajnë se jo kushdo i kupton)
- kur e dinë se do të komunikojnë me dëgjuesit përmes përkthyesit, kujdesen që të jenë edhe më të qartë se zakonisht, se e dinë se përkthyesi mund të jetë “i mirë”, po mund edhe të jetë nga ata që “mos të rënçin për pjesë” 🙈 (të tjerëve as u shkon fare ndër mend se fjala e tyre kalon një herë nga truri, veshi dhe goja e përkthyesit).
