Thuhet se veshja nuk e bën murgun, se pamja fizike nuk është gjithçka, se nuk është e vërtetë që bukuria e bën jetën më të lehtë dhe më të suksesshme. Megjithatë, estetika e një personi ndikon në mënyrë të pashmangshme në punësimin, ngritjen në detyrë dhe gjithë karrierën e tij profesionale.
Një e vërtetë e paqartë që konfirmon të gjitha klishetë: një person me një trup tërheqës dhe pamje të mirë vlerësohet të jetë më inteligjent, ambicioz dhe i ekuilibruar, karakteristika që i bëjnë ata në mënyrë të pashmangshme një kandidat perfekt. Për të konfirmuar këtë të vërtetë, sociologu Jean-François Amadieu mendoi se individët tërheqës kanë më shumë mundësi të punësohen dhe rriten profesionalisht.
Pavarësisht, betejave dhe ankesave kundër një shoqërie diskriminuese, në favor të barazisë dhe të drejtave të barabarta midis njerëzve, del se ekziston një mospërputhje mjaft e madhe midis të thënit dhe të bërit. Obsesioni për të qenë i bukur me çdo kusht duket pothuajse një pasojë e natyrshme e këtij fakti, i cili nuk është i vetmi.
Sipas një studimi të kryer nga Observatori për Diskriminimin, kandidatura e një personi të bukur merr dyfish vëmendje se një tjetër që konsiderohet i shëmtuar. Megjithëse rekrutuesit shpesh theksojnë se në zgjedhjen e tyre ata mbështeten në vlerësime objektive të aftësive reale të kandidatëve, por është e vërtetë që paraqitja luan një rol themelor në vendimin përfundimtar.
Dhe nëse këto të dhëna ende nuk janë të mjaftueshme për të konfirmuar provat, ne përdorim një hulumtim tjetër, atë të kryer nga Profesor Albert Mehrabian, i cili thotë se mënyra se si njerëzit na perceptojnë varet 55% nga fytyra jonë, 33% nga zëri ynë dhe vetëm 7% nga çfarë themi.
Me sa duket është e vërtetë që bukuria ndihmon për të pasur një jetë më të mirë dhe ata që nuk e kanë atë janë të destinuar të jenë të dëbuar. Kësaj i shtohet edhe drama e njerëzve mbipeshë, të cilët, sipas Observatorit për Diskriminim, perceptohen si më pak kompetentë, efikasë, dinamikë dhe inteligjentë dhe marrin mesatarisht tre herë më pak përgjigje pozitive sesa një kandidat standard gjatë kërkimit të punës.
Besimi i rrënjosur në vendin e punës dhe më gjerë, se pamja pasqyron aftësitë reale intelektuale të një personi, rrezikon të ketë pasoja katastrofike mbi komunitetet dhe brezat e ardhshëm. Sepse një person nuk është vetëm defekte, papërsosmëri dhe kile të tepërta, por ai është shumë më tepër.
