Shpesh i shohim fëmijët që flasin me veten e tyre, sikur po flasin me një mik të padukshëm, veçanërisht gjatë lojës, gjë që na bën të pyesim veten nëse diçka nuk shkon apo nëse kjo sjellje është normale për një fëmijë.
Në fakt, është një sjellje normale e fëmijëve, veçanërisht e atyre nën 5 vjeç, kur stabilizohet realiteti social mes tyre që përfshin edhe të tjerë në aktivitetin e tyre të lojës.
Megjithatë, mosha nuk është gjithmonë njëlloj, disa fëmijë flasin me vete deri në adoleshencë, kjo varet nga maturia konjitive ose motrat e vëllezërit në familje. Faktori i fundit ndikon shumë, pasi kur je vetëm priresh të luash vetëm, duke përdorur imagjinatën për t’i dhënë jetë imagjinatës.
Kjo sjellje i ndihmon fëmijët të zhvillojnë aftësitë e tyre sociale, të përmirësojnë gjuhën dhe të stimulojnë kreativitetin.
Fëmija priret të luajë role të ndryshme të cilat i pëlqejnë dhe është në gjendje të vendosë veten në vendin e personit që përfaqëson, duke e ndihmuar të jetë më tolerant ndaj të tjerëve dhe të ndërveprojë me njerëzit më vonë.
Duhet theksuar se ata janë fëmijë dhe niveli i tyre i imagjinatës është në maksimum, një fëmijë që luan, zbulon dhe e lejon imagjinatën e tij të fluturojë, duke qenë i lumtur gjatë zhvillimit të tij.
Revista Living
