Nga GRETA BEQIRI
Doni të dini sa vlen jeta në Shqipëri? Ja ku e keni, para syve tuaj! Nëse do t’ua bëja të gjithëve me radhë këtë pyetje, shumica do të ngrinin supet, ose do të shtrembëronin fytyrën.
Edhe dy groshë do të vlenin më shumë se jeta në Shqipëri. Këtu të vdesësh është mëse normale. Nëse në këtë vend kalon një ditë e vetme pa kaos, pa vdekje, nuk je në Shqipëri. Nuk do e dish kurrë dhe nuk do e marrësh vesh se nga vdes dhe askush nuk do ta vejë ujin në zjarr që të mos përsëritet më një rast tjetër. Ne nuk bëjmë dot më pa humbje, nuk e kalojmë dot ditën pa tragjedi.
Jeta në Shqipëri vlen sa dy pllaka mermer mbi varr, ose në cep të rrugës. Ja ashtu, si Samueli i vogël dje që kishte 3 ditë që priste të kalonte kufirin, por përfundoi ashtu në cepin tjetër të rrugës për të qendruar aty, përgjithmonë. Samueli nuk do e kalojë më kufirin, do rrijë aty duke na vështruar në cep të rrugës me inat, i zemëruar nën atë shufër betoni të rëndomtë që mban varur dy lule të lara me lot.
Sa herë të kalojmë nëpër atë rrugë, Samueli do të na kujtojë se duhet të na vijë zor nga vetja. Do të na kujtojë se si ai në atë cep rruge ka dhe shumë të tjerë si ai. Samueli nuk do e kalojë dot më kufirin! Do rrijë aty të presë dimër e verë, në të nxehtë e në të ftohtë. Do rrijë aty dhe do vazhdojë të shohë, të presë përgjithmonë për një ndryshim, do presë të dëgjojë që fajin nuk e pati ai që një ambulancë e përplasi. Ndoshta do rrijë aty të shpresojë se një ditë do zgjohet dhe të përqafojë mamin e tij duke menduar se kjo ishte thjesht një ëndërr e keqe.