Studimi tregon se lexuesit preferojnë poezinë e krijuar nga AI sesa atë të shkruar nga njeriu

Një studim i ri në SHBA ka zbuluar se lexuesit nuk mund të bëjnë dallimin midis poezive të shkruara nga poetë të famshëm dhe atyre të prodhuara nga AI. Sikur kjo të mos ishte mjaft alarmante, studimi zbulon se subjektet kërkimore priren të pëlqejnë më shumë poezinë e AI, sesa vargjet e poetëve njerëzorë.

Sipas një studimi të udhëhequr nga studiuesi postdoktoral në Universitetin e Pitsburgut, Brian Porter dhe të botuar në Nature Scientific Reports, rezulton se lexuesit shpesh ngatërrojnë kompleksitetin e vargut të krijuar nga njeriu me mungesën e koherencës së prodhuar nga AI. Për më tepër, ata priren të nënvlerësojnë aftësinë e inteligjencës artificiale gjeneruese për të imituar stilin njerëzor.

Si u arritën këto rezultate?

Studiuesit analizuan pesë poezi nga secili prej dhjetë poetëve të përzgjedhur në gjuhën angleze, duke përfshirë një periudhë prej gati 700 vjetësh letërsi. Lista përfshinte autorë si William Shakespeare, Geoffrey Chaucer, Walt Whitman, Emily Dickinson, Samuel Butler, Lord Byron, TS Eliot, Allen Ginsberg, Sylvia Plath dhe Dorothea Lasky, e cila ishte e vetmja poete ende gjallë.

Studimi udhëzoi ChatGPT 3.5 të OpenAI të gjeneronte pesë poezi në stilin e secilit poet. Studiuesit zgjodhën pesë poezitë e para të krijuara.

Në eksperimentin e parë, 1634 pjesëmarrës u ndanë rastësisht në grupe dhe u caktuan njërit prej dhjetë poetëve. Ata lexuan dhjetë poezi, pesë të shkruara nga poetët njerëzorë dhe pesë të krijuara nga AI, të renditura në mënyrë të rastësishme. Më pas, u kërkohej të përcaktonin nëse çdo poezi ishte shkruar nga një njeri, apo nga AI.

Rezultatet treguan se pjesëmarrësit shpesh gabonin duke menduar se poezitë e krijuara nga AI ishin shkruar nga njeriu. Për më tepër, poezitë që ata i gjykonin si më pak të mundshme për t’u krijuar nga një njeri, ishin në fakt të shkruara nga poetë të njohur.

Në eksperimentin e dytë, një grup tjetër prej 696 pjesëmarrësish vlerësoi poezitë bazuar në karakteristika, si emocionet, ritmi dhe origjinaliteti. Pjesëmarrësit u ndanë në tre grupe: të parit iu tha se poezitë ishin shkruar nga njerëz, të dytit se ishin prodhuar nga AI, ndërsa të tretit nuk iu dha asnjë informacion mbi autorësinë.

Rezultatet treguan se pjesëmarrësit që mendonin se poezitë ishin krijuar nga AI dhanë vlerësime më të ulëta, pavarësisht origjinës së vërtetë të tyre. Ndërkohë, ata që nuk kishin informacion mbi autorësinë, shpesh preferonin poezitë e krijuara nga AI.

Çfarë nënkupton kjo?

Studiuesit sugjerojnë se poezitë e krijuara nga AI janë më të thjeshta dhe më të lehta për t’u kuptuar nga lexuesit jo-ekspertë, duke komunikuar qartë emocione, gjendje shpirtërore, ose tema të caktuara. Përkundrazi, kompleksiteti i poezive njerëzore shpesh keqinterpretohet si inkoherencë e krijuar nga AI.

“Pjesëmarrësit duket se përdorin heuristika të thjeshta për të dalluar poezinë njerëzore nga ajo e AI, por këto heuristika janë të kufizuara,” shpjegojnë studiuesit. Ata shtojnë se fenomeni “më shumë njerëzor se njeriu”, ku AI imiton kaq mirë njeriun sa tejkalon pritshmëritë, është i dukshëm edhe në poezi.

Studiuesit theksojnë se zbulimet përfaqësojnë një hap përpara për inteligjencën artificiale gjeneruese, pasi poezia ishte një nga fushat ku AI nuk arrinte ende të rivalizonte plotësisht krijimtarinë njerëzore.

Ata theksojnë nevojën për rregullore që sigurojnë transparencë mbi autorësinë e veprave të krijuara nga AI. Poezia dhe arti i prodhuar nga inteligjenca artificiale, ndërsa ofron mundësi për rishikimin e mënyrës se si vlerësohet arti, rrezikon të anashkalojë emocionin dhe frymëzimin njerëzor, duke reduktuar krijimtarinë në një proces të ftohtë konsumi. Rregullimi i saj shihet si një domosdoshmëri./ euronews.com