A i bëjmë dikujt një nder sepse na pëlqen apo na pëlqen sepse i bëjmë nder? Logjika jonë e zakonshme na bën të mendojmë se kur i bëjmë dikujt një favor, kjo është për shkak se na pëlqen ose nangjall simpati. Efekti Benjamin Franklin, nga ana tjetër, argumenton se në fakt është e kundërta: ngaqë ne i bëmë një nder dikujt, atëherë na pëlqen. Efekti Benjamin Franklin shkon aq larg sa argumenton se perceptimi që kemi për një person ndikohet kur e ndihmojmë ose i bëjmë një nder.
Origjina e kësaj teorie, daton në një ngjarje ku përfshihej politikani, shpikësi dhe shkencëtari i famshëm Benjamin Franklin, një nga figurat më të rëndësishme të shekullit të tetëmbëdhjetë, i cili luajti një rol themelor në themelimin e Shteteve të Bashkuara. Franklin ishte i shqetësuar për kundërshtarin e tij të vendosur në Asamblenë Legjislative. I vendosur për t’i dhënë fund problemit me të, ai i kërkoi armikut t’i bënte një nder, më saktë i kërkoi t’i huazonte një libër shumë të rrallë që i përkiste bibliotekës së tij. Burri, me kulturë të lartë, u ndje i lajkuar dhe i befasuar njëkohësisht dhe e pranoi me kënaqësi. Ky episod ishte fillimi i një afrimi dhe baza e një miqësie të gjatë.
Pse i bëjmë një nder dikujt që nuk na pëlqen?
Është një taktikë interesante për t’u mësuar, pasi mund të bëhet një mjet për të përmirësuar aftësitë tona sociale. Nëse e kuptoni se kërkimi i favoreve është një mënyrë për t’ju kënaqur më shumë, është thjesht një çështje që të filloni të kërkoni, gjithmonë duke u siguruar që të mos abuzoni, pasi personi tjetër mund të mendojë se po përfitoni. Ky efekt është i lidhur ngushtë me disonancën konjitive.
Disonanca njohëse
Disonanca konjitive është një konflikt i brendshëm që ndodh kur kemi mendime të kundërta ose kur ka një mospërputhje midis mënyrës sonë të të menduarit, ndjenjës dhe veprimit. Për të marrë një shembull të përditshëm, kjo ndodh shumë shpesh me idetë politike: mund të mendojmë se nuk na pëlqen një parti e caktuar politike, sepse nuk ndajmë të njëjtat vlera dhe ideale, ndaj supozojmë se nuk do të na pëlqejnë njerëzit që e votojnë atë parti. Megjithatë, mund të ndodhë që të takojmë dikë që e admirojmë, e respektojmë apo edhe të dashurohemi dhe më pas të zbulojmë papritur se po ai po voton për një parti që nuk na pëlqen fare.
Këtu lind një konflikt i brendshëm, ka një kontradiktë: a mund të më pëlqejë dikush që ka vlera kaq të ndryshme nga të miat? Mendja kërkon mënyra për të zgjidhur konfliktin, sepse është një ndjenjë shumë e pakëndshme dhe rraskapitëse. Në këtë rast, ajo mund të kërkojë justifikime për të shpjeguar situatën, ajo mund të mos e pëlqejë atë person, mund të fillojë të mendojë se ndoshta ajo parti politike nuk është aq e keqe, ajo mund të mendojë se ai person është një përjashtim dhe nuk është aq i keq sa partia që voton. Sido që të jetë, kërkoni një mënyrë për t’u ndjerë sërish në harmoni me veten.
Disonanca konjitive lidhet kështu me efektin Benjamin Franklin, sepse kur ndihmojmë dikë që nuk na pëlqen, është pikërisht një rast mospërputhjeje të brendshme. Nëse do të ishim plotësisht të qëndrueshëm, nuk do të ndihmonim dikë që nuk na pëlqen. Megjithatë, një sistem tjetër shumë i fuqishëm këtu ndërhyn në nivel psikologjik dhe është pranimi social. Na kanë mësuar se nëse dikush na kërkon një nder dhe është në fuqinë tonë ta përmbushim atë, ne duhet ta bëjmë atë. Siç mund ta shihni, këtu përfshihen dy faktorë psikologjikë shumë të fuqishëm: tërheqja që prodhon dikush dhe nevoja për miratim shoqëror. Si zgjidhet? Mendja e zgjidh atë duke kuptuar se nëse ju e ndihmoni atë person, duke kënaqur kështu nevojën për miratim shoqëror, kjo është për shkak se ai person nuk ju shqetëson aq shumë, ose madje ka filluar t’ju pëlqejë. Në këtë mënyrë disonanca konjitive pushon së ekzistuari.
A ka ndonjë mënyrë për të aplikuar efektin Benjamin Franklin në jetën tonë të përditshme?
Efekti Benjamin Franklin, nëse përdoret si duhet, mund të bëhet një mjet i shkëlqyer për përmirësimin e aftësive sociale, dhe këto përdoren në çdo fushë, si në punë ashtu edhe në jetën personale. Nga ana tjetër, kërkimi i ndihmës na lejon të perceptohemi si një person i përulur gjë që nuk ndodh kur shprehim shumë vetëbesim ose nuk lejojmë që njerëzit të shohin dobësitë tona.
A i bëjmë dikujt një nder sepse na pëlqen apo na pëlqen sepse i bëjmë nder? Logjika jonë e zakonshme na bën të mendojmë se kur i bëjmë dikujt një favor, kjo është për shkak se na pëlqen ose nangjall simpati. Efekti Benjamin Franklin, nga ana tjetër, argumenton se në fakt është e kundërta: ngaqë ne i bëmë një nder dikujt, atëherë na pëlqen. Efekti Benjamin Franklin shkon aq larg sa argumenton se perceptimi që kemi për një person ndikohet kur e ndihmojmë ose i bëjmë një nder.
Origjina e kësaj teorie, daton në një ngjarje ku përfshihej politikani, shpikësi dhe shkencëtari i famshëm Benjamin Franklin, një nga figurat më të rëndësishme të shekullit të tetëmbëdhjetë, i cili luajti një rol themelor në themelimin e Shteteve të Bashkuara. Franklin ishte i shqetësuar për kundërshtarin e tij të vendosur në Asamblenë Legjislative. I vendosur për t’i dhënë fund problemit me të, ai i kërkoi armikut t’i bënte një nder, më saktë i kërkoi t’i huazonte një libër shumë të rrallë që i përkiste bibliotekës së tij. Burri, me kulturë të lartë, u ndje i lajkuar dhe i befasuar njëkohësisht dhe e pranoi me kënaqësi. Ky episod ishte fillimi i një afrimi dhe baza e një miqësie të gjatë.
Pse i bëjmë një nder dikujt që nuk na pëlqen?
Është një taktikë interesante për t’u mësuar, pasi mund të bëhet një mjet për të përmirësuar aftësitë tona sociale. Nëse e kuptoni se kërkimi i favoreve është një mënyrë për t’ju kënaqur më shumë, është thjesht një çështje që të filloni të kërkoni, gjithmonë duke u siguruar që të mos abuzoni, pasi personi tjetër mund të mendojë se po përfitoni. Ky efekt është i lidhur ngushtë me disonancën konjitive.
Disonanca njohëse
Disonanca konjitive është një konflikt i brendshëm që ndodh kur kemi mendime të kundërta ose kur ka një mospërputhje midis mënyrës sonë të të menduarit, ndjenjës dhe veprimit. Për të marrë një shembull të përditshëm, kjo ndodh shumë shpesh me idetë politike: mund të mendojmë se nuk na pëlqen një parti e caktuar politike, sepse nuk ndajmë të njëjtat vlera dhe ideale, ndaj supozojmë se nuk do të na pëlqejnë njerëzit që e votojnë atë parti. Megjithatë, mund të ndodhë që të takojmë dikë që e admirojmë, e respektojmë apo edhe të dashurohemi dhe më pas të zbulojmë papritur se po ai po voton për një parti që nuk na pëlqen fare.
Këtu lind një konflikt i brendshëm, ka një kontradiktë: a mund të më pëlqejë dikush që ka vlera kaq të ndryshme nga të miat? Mendja kërkon mënyra për të zgjidhur konfliktin, sepse është një ndjenjë shumë e pakëndshme dhe rraskapitëse. Në këtë rast, ajo mund të kërkojë justifikime për të shpjeguar situatën, ajo mund të mos e pëlqejë atë person, mund të fillojë të mendojë se ndoshta ajo parti politike nuk është aq e keqe, ajo mund të mendojë se ai person është një përjashtim dhe nuk është aq i keq sa partia që voton. Sido që të jetë, kërkoni një mënyrë për t’u ndjerë sërish në harmoni me veten.
Disonanca konjitive lidhet kështu me efektin Benjamin Franklin, sepse kur ndihmojmë dikë që nuk na pëlqen, është pikërisht një rast mospërputhjeje të brendshme. Nëse do të ishim plotësisht të qëndrueshëm, nuk do të ndihmonim dikë që nuk na pëlqen. Megjithatë, një sistem tjetër shumë i fuqishëm këtu ndërhyn në nivel psikologjik dhe është pranimi social. Na kanë mësuar se nëse dikush na kërkon një nder dhe është në fuqinë tonë ta përmbushim atë, ne duhet ta bëjmë atë. Siç mund ta shihni, këtu përfshihen dy faktorë psikologjikë shumë të fuqishëm: tërheqja që prodhon dikush dhe nevoja për miratim shoqëror. Si zgjidhet? Mendja e zgjidh atë duke kuptuar se nëse ju e ndihmoni atë person, duke kënaqur kështu nevojën për miratim shoqëror, kjo është për shkak se ai person nuk ju shqetëson aq shumë, ose madje ka filluar t’ju pëlqejë. Në këtë mënyrë disonanca konjitive pushon së ekzistuari.
A ka ndonjë mënyrë për të aplikuar efektin Benjamin Franklin në jetën tonë të përditshme?
Efekti Benjamin Franklin, nëse përdoret si duhet, mund të bëhet një mjet i shkëlqyer për përmirësimin e aftësive sociale, dhe këto përdoren në çdo fushë, si në punë ashtu edhe në jetën personale. Nga ana tjetër, kërkimi i ndihmës na lejon të perceptohemi si një person i përulur gjë që nuk ndodh kur shprehim shumë vetëbesim ose nuk lejojmë që njerëzit të shohin dobësitë tona.
A i bëjmë dikujt një nder sepse na pëlqen apo na pëlqen sepse i bëjmë nder? Logjika jonë e zakonshme na bën të mendojmë se kur i bëjmë dikujt një favor, kjo është për shkak se na pëlqen ose nangjall simpati. Efekti Benjamin Franklin, nga ana tjetër, argumenton se në fakt është e kundërta: ngaqë ne i bëmë një nder dikujt, atëherë na pëlqen. Efekti Benjamin Franklin shkon aq larg sa argumenton se perceptimi që kemi për një person ndikohet kur e ndihmojmë ose i bëjmë një nder.
Origjina e kësaj teorie, daton në një ngjarje ku përfshihej politikani, shpikësi dhe shkencëtari i famshëm Benjamin Franklin, një nga figurat më të rëndësishme të shekullit të tetëmbëdhjetë, i cili luajti një rol themelor në themelimin e Shteteve të Bashkuara. Franklin ishte i shqetësuar për kundërshtarin e tij të vendosur në Asamblenë Legjislative. I vendosur për t’i dhënë fund problemit me të, ai i kërkoi armikut t’i bënte një nder, më saktë i kërkoi t’i huazonte një libër shumë të rrallë që i përkiste bibliotekës së tij. Burri, me kulturë të lartë, u ndje i lajkuar dhe i befasuar njëkohësisht dhe e pranoi me kënaqësi. Ky episod ishte fillimi i një afrimi dhe baza e një miqësie të gjatë.
Pse i bëjmë një nder dikujt që nuk na pëlqen?
Është një taktikë interesante për t’u mësuar, pasi mund të bëhet një mjet për të përmirësuar aftësitë tona sociale. Nëse e kuptoni se kërkimi i favoreve është një mënyrë për t’ju kënaqur më shumë, është thjesht një çështje që të filloni të kërkoni, gjithmonë duke u siguruar që të mos abuzoni, pasi personi tjetër mund të mendojë se po përfitoni. Ky efekt është i lidhur ngushtë me disonancën konjitive.
Disonanca njohëse
Disonanca konjitive është një konflikt i brendshëm që ndodh kur kemi mendime të kundërta ose kur ka një mospërputhje midis mënyrës sonë të të menduarit, ndjenjës dhe veprimit. Për të marrë një shembull të përditshëm, kjo ndodh shumë shpesh me idetë politike: mund të mendojmë se nuk na pëlqen një parti e caktuar politike, sepse nuk ndajmë të njëjtat vlera dhe ideale, ndaj supozojmë se nuk do të na pëlqejnë njerëzit që e votojnë atë parti. Megjithatë, mund të ndodhë që të takojmë dikë që e admirojmë, e respektojmë apo edhe të dashurohemi dhe më pas të zbulojmë papritur se po ai po voton për një parti që nuk na pëlqen fare.
Këtu lind një konflikt i brendshëm, ka një kontradiktë: a mund të më pëlqejë dikush që ka vlera kaq të ndryshme nga të miat? Mendja kërkon mënyra për të zgjidhur konfliktin, sepse është një ndjenjë shumë e pakëndshme dhe rraskapitëse. Në këtë rast, ajo mund të kërkojë justifikime për të shpjeguar situatën, ajo mund të mos e pëlqejë atë person, mund të fillojë të mendojë se ndoshta ajo parti politike nuk është aq e keqe, ajo mund të mendojë se ai person është një përjashtim dhe nuk është aq i keq sa partia që voton. Sido që të jetë, kërkoni një mënyrë për t’u ndjerë sërish në harmoni me veten.
Disonanca konjitive lidhet kështu me efektin Benjamin Franklin, sepse kur ndihmojmë dikë që nuk na pëlqen, është pikërisht një rast mospërputhjeje të brendshme. Nëse do të ishim plotësisht të qëndrueshëm, nuk do të ndihmonim dikë që nuk na pëlqen. Megjithatë, një sistem tjetër shumë i fuqishëm këtu ndërhyn në nivel psikologjik dhe është pranimi social. Na kanë mësuar se nëse dikush na kërkon një nder dhe është në fuqinë tonë ta përmbushim atë, ne duhet ta bëjmë atë. Siç mund ta shihni, këtu përfshihen dy faktorë psikologjikë shumë të fuqishëm: tërheqja që prodhon dikush dhe nevoja për miratim shoqëror. Si zgjidhet? Mendja e zgjidh atë duke kuptuar se nëse ju e ndihmoni atë person, duke kënaqur kështu nevojën për miratim shoqëror, kjo është për shkak se ai person nuk ju shqetëson aq shumë, ose madje ka filluar t’ju pëlqejë. Në këtë mënyrë disonanca konjitive pushon së ekzistuari.
A ka ndonjë mënyrë për të aplikuar efektin Benjamin Franklin në jetën tonë të përditshme?
Efekti Benjamin Franklin, nëse përdoret si duhet, mund të bëhet një mjet i shkëlqyer për përmirësimin e aftësive sociale, dhe këto përdoren në çdo fushë, si në punë ashtu edhe në jetën personale. Nga ana tjetër, kërkimi i ndihmës na lejon të perceptohemi si një person i përulur gjë që nuk ndodh kur shprehim shumë vetëbesim ose nuk lejojmë që njerëzit të shohin dobësitë tona.
A i bëjmë dikujt një nder sepse na pëlqen apo na pëlqen sepse i bëjmë nder? Logjika jonë e zakonshme na bën të mendojmë se kur i bëjmë dikujt një favor, kjo është për shkak se na pëlqen ose nangjall simpati. Efekti Benjamin Franklin, nga ana tjetër, argumenton se në fakt është e kundërta: ngaqë ne i bëmë një nder dikujt, atëherë na pëlqen. Efekti Benjamin Franklin shkon aq larg sa argumenton se perceptimi që kemi për një person ndikohet kur e ndihmojmë ose i bëjmë një nder.
Origjina e kësaj teorie, daton në një ngjarje ku përfshihej politikani, shpikësi dhe shkencëtari i famshëm Benjamin Franklin, një nga figurat më të rëndësishme të shekullit të tetëmbëdhjetë, i cili luajti një rol themelor në themelimin e Shteteve të Bashkuara. Franklin ishte i shqetësuar për kundërshtarin e tij të vendosur në Asamblenë Legjislative. I vendosur për t’i dhënë fund problemit me të, ai i kërkoi armikut t’i bënte një nder, më saktë i kërkoi t’i huazonte një libër shumë të rrallë që i përkiste bibliotekës së tij. Burri, me kulturë të lartë, u ndje i lajkuar dhe i befasuar njëkohësisht dhe e pranoi me kënaqësi. Ky episod ishte fillimi i një afrimi dhe baza e një miqësie të gjatë.
Pse i bëjmë një nder dikujt që nuk na pëlqen?
Është një taktikë interesante për t’u mësuar, pasi mund të bëhet një mjet për të përmirësuar aftësitë tona sociale. Nëse e kuptoni se kërkimi i favoreve është një mënyrë për t’ju kënaqur më shumë, është thjesht një çështje që të filloni të kërkoni, gjithmonë duke u siguruar që të mos abuzoni, pasi personi tjetër mund të mendojë se po përfitoni. Ky efekt është i lidhur ngushtë me disonancën konjitive.
Disonanca njohëse
Disonanca konjitive është një konflikt i brendshëm që ndodh kur kemi mendime të kundërta ose kur ka një mospërputhje midis mënyrës sonë të të menduarit, ndjenjës dhe veprimit. Për të marrë një shembull të përditshëm, kjo ndodh shumë shpesh me idetë politike: mund të mendojmë se nuk na pëlqen një parti e caktuar politike, sepse nuk ndajmë të njëjtat vlera dhe ideale, ndaj supozojmë se nuk do të na pëlqejnë njerëzit që e votojnë atë parti. Megjithatë, mund të ndodhë që të takojmë dikë që e admirojmë, e respektojmë apo edhe të dashurohemi dhe më pas të zbulojmë papritur se po ai po voton për një parti që nuk na pëlqen fare.
Këtu lind një konflikt i brendshëm, ka një kontradiktë: a mund të më pëlqejë dikush që ka vlera kaq të ndryshme nga të miat? Mendja kërkon mënyra për të zgjidhur konfliktin, sepse është një ndjenjë shumë e pakëndshme dhe rraskapitëse. Në këtë rast, ajo mund të kërkojë justifikime për të shpjeguar situatën, ajo mund të mos e pëlqejë atë person, mund të fillojë të mendojë se ndoshta ajo parti politike nuk është aq e keqe, ajo mund të mendojë se ai person është një përjashtim dhe nuk është aq i keq sa partia që voton. Sido që të jetë, kërkoni një mënyrë për t’u ndjerë sërish në harmoni me veten.
Disonanca konjitive lidhet kështu me efektin Benjamin Franklin, sepse kur ndihmojmë dikë që nuk na pëlqen, është pikërisht një rast mospërputhjeje të brendshme. Nëse do të ishim plotësisht të qëndrueshëm, nuk do të ndihmonim dikë që nuk na pëlqen. Megjithatë, një sistem tjetër shumë i fuqishëm këtu ndërhyn në nivel psikologjik dhe është pranimi social. Na kanë mësuar se nëse dikush na kërkon një nder dhe është në fuqinë tonë ta përmbushim atë, ne duhet ta bëjmë atë. Siç mund ta shihni, këtu përfshihen dy faktorë psikologjikë shumë të fuqishëm: tërheqja që prodhon dikush dhe nevoja për miratim shoqëror. Si zgjidhet? Mendja e zgjidh atë duke kuptuar se nëse ju e ndihmoni atë person, duke kënaqur kështu nevojën për miratim shoqëror, kjo është për shkak se ai person nuk ju shqetëson aq shumë, ose madje ka filluar t’ju pëlqejë. Në këtë mënyrë disonanca konjitive pushon së ekzistuari.
A ka ndonjë mënyrë për të aplikuar efektin Benjamin Franklin në jetën tonë të përditshme?
Efekti Benjamin Franklin, nëse përdoret si duhet, mund të bëhet një mjet i shkëlqyer për përmirësimin e aftësive sociale, dhe këto përdoren në çdo fushë, si në punë ashtu edhe në jetën personale. Nga ana tjetër, kërkimi i ndihmës na lejon të perceptohemi si një person i përulur gjë që nuk ndodh kur shprehim shumë vetëbesim ose nuk lejojmë që njerëzit të shohin dobësitë tona.
A i bëjmë dikujt një nder sepse na pëlqen apo na pëlqen sepse i bëjmë nder? Logjika jonë e zakonshme na bën të mendojmë se kur i bëjmë dikujt një favor, kjo është për shkak se na pëlqen ose nangjall simpati. Efekti Benjamin Franklin, nga ana tjetër, argumenton se në fakt është e kundërta: ngaqë ne i bëmë një nder dikujt, atëherë na pëlqen. Efekti Benjamin Franklin shkon aq larg sa argumenton se perceptimi që kemi për një person ndikohet kur e ndihmojmë ose i bëjmë një nder.
Origjina e kësaj teorie, daton në një ngjarje ku përfshihej politikani, shpikësi dhe shkencëtari i famshëm Benjamin Franklin, një nga figurat më të rëndësishme të shekullit të tetëmbëdhjetë, i cili luajti një rol themelor në themelimin e Shteteve të Bashkuara. Franklin ishte i shqetësuar për kundërshtarin e tij të vendosur në Asamblenë Legjislative. I vendosur për t’i dhënë fund problemit me të, ai i kërkoi armikut t’i bënte një nder, më saktë i kërkoi t’i huazonte një libër shumë të rrallë që i përkiste bibliotekës së tij. Burri, me kulturë të lartë, u ndje i lajkuar dhe i befasuar njëkohësisht dhe e pranoi me kënaqësi. Ky episod ishte fillimi i një afrimi dhe baza e një miqësie të gjatë.
Pse i bëjmë një nder dikujt që nuk na pëlqen?
Është një taktikë interesante për t’u mësuar, pasi mund të bëhet një mjet për të përmirësuar aftësitë tona sociale. Nëse e kuptoni se kërkimi i favoreve është një mënyrë për t’ju kënaqur më shumë, është thjesht një çështje që të filloni të kërkoni, gjithmonë duke u siguruar që të mos abuzoni, pasi personi tjetër mund të mendojë se po përfitoni. Ky efekt është i lidhur ngushtë me disonancën konjitive.
Disonanca njohëse
Disonanca konjitive është një konflikt i brendshëm që ndodh kur kemi mendime të kundërta ose kur ka një mospërputhje midis mënyrës sonë të të menduarit, ndjenjës dhe veprimit. Për të marrë një shembull të përditshëm, kjo ndodh shumë shpesh me idetë politike: mund të mendojmë se nuk na pëlqen një parti e caktuar politike, sepse nuk ndajmë të njëjtat vlera dhe ideale, ndaj supozojmë se nuk do të na pëlqejnë njerëzit që e votojnë atë parti. Megjithatë, mund të ndodhë që të takojmë dikë që e admirojmë, e respektojmë apo edhe të dashurohemi dhe më pas të zbulojmë papritur se po ai po voton për një parti që nuk na pëlqen fare.
Këtu lind një konflikt i brendshëm, ka një kontradiktë: a mund të më pëlqejë dikush që ka vlera kaq të ndryshme nga të miat? Mendja kërkon mënyra për të zgjidhur konfliktin, sepse është një ndjenjë shumë e pakëndshme dhe rraskapitëse. Në këtë rast, ajo mund të kërkojë justifikime për të shpjeguar situatën, ajo mund të mos e pëlqejë atë person, mund të fillojë të mendojë se ndoshta ajo parti politike nuk është aq e keqe, ajo mund të mendojë se ai person është një përjashtim dhe nuk është aq i keq sa partia që voton. Sido që të jetë, kërkoni një mënyrë për t’u ndjerë sërish në harmoni me veten.
Disonanca konjitive lidhet kështu me efektin Benjamin Franklin, sepse kur ndihmojmë dikë që nuk na pëlqen, është pikërisht një rast mospërputhjeje të brendshme. Nëse do të ishim plotësisht të qëndrueshëm, nuk do të ndihmonim dikë që nuk na pëlqen. Megjithatë, një sistem tjetër shumë i fuqishëm këtu ndërhyn në nivel psikologjik dhe është pranimi social. Na kanë mësuar se nëse dikush na kërkon një nder dhe është në fuqinë tonë ta përmbushim atë, ne duhet ta bëjmë atë. Siç mund ta shihni, këtu përfshihen dy faktorë psikologjikë shumë të fuqishëm: tërheqja që prodhon dikush dhe nevoja për miratim shoqëror. Si zgjidhet? Mendja e zgjidh atë duke kuptuar se nëse ju e ndihmoni atë person, duke kënaqur kështu nevojën për miratim shoqëror, kjo është për shkak se ai person nuk ju shqetëson aq shumë, ose madje ka filluar t’ju pëlqejë. Në këtë mënyrë disonanca konjitive pushon së ekzistuari.
A ka ndonjë mënyrë për të aplikuar efektin Benjamin Franklin në jetën tonë të përditshme?
Efekti Benjamin Franklin, nëse përdoret si duhet, mund të bëhet një mjet i shkëlqyer për përmirësimin e aftësive sociale, dhe këto përdoren në çdo fushë, si në punë ashtu edhe në jetën personale. Nga ana tjetër, kërkimi i ndihmës na lejon të perceptohemi si një person i përulur gjë që nuk ndodh kur shprehim shumë vetëbesim ose nuk lejojmë që njerëzit të shohin dobësitë tona.
A i bëjmë dikujt një nder sepse na pëlqen apo na pëlqen sepse i bëjmë nder? Logjika jonë e zakonshme na bën të mendojmë se kur i bëjmë dikujt një favor, kjo është për shkak se na pëlqen ose nangjall simpati. Efekti Benjamin Franklin, nga ana tjetër, argumenton se në fakt është e kundërta: ngaqë ne i bëmë një nder dikujt, atëherë na pëlqen. Efekti Benjamin Franklin shkon aq larg sa argumenton se perceptimi që kemi për një person ndikohet kur e ndihmojmë ose i bëjmë një nder.
Origjina e kësaj teorie, daton në një ngjarje ku përfshihej politikani, shpikësi dhe shkencëtari i famshëm Benjamin Franklin, një nga figurat më të rëndësishme të shekullit të tetëmbëdhjetë, i cili luajti një rol themelor në themelimin e Shteteve të Bashkuara. Franklin ishte i shqetësuar për kundërshtarin e tij të vendosur në Asamblenë Legjislative. I vendosur për t’i dhënë fund problemit me të, ai i kërkoi armikut t’i bënte një nder, më saktë i kërkoi t’i huazonte një libër shumë të rrallë që i përkiste bibliotekës së tij. Burri, me kulturë të lartë, u ndje i lajkuar dhe i befasuar njëkohësisht dhe e pranoi me kënaqësi. Ky episod ishte fillimi i një afrimi dhe baza e një miqësie të gjatë.
Pse i bëjmë një nder dikujt që nuk na pëlqen?
Është një taktikë interesante për t’u mësuar, pasi mund të bëhet një mjet për të përmirësuar aftësitë tona sociale. Nëse e kuptoni se kërkimi i favoreve është një mënyrë për t’ju kënaqur më shumë, është thjesht një çështje që të filloni të kërkoni, gjithmonë duke u siguruar që të mos abuzoni, pasi personi tjetër mund të mendojë se po përfitoni. Ky efekt është i lidhur ngushtë me disonancën konjitive.
Disonanca njohëse
Disonanca konjitive është një konflikt i brendshëm që ndodh kur kemi mendime të kundërta ose kur ka një mospërputhje midis mënyrës sonë të të menduarit, ndjenjës dhe veprimit. Për të marrë një shembull të përditshëm, kjo ndodh shumë shpesh me idetë politike: mund të mendojmë se nuk na pëlqen një parti e caktuar politike, sepse nuk ndajmë të njëjtat vlera dhe ideale, ndaj supozojmë se nuk do të na pëlqejnë njerëzit që e votojnë atë parti. Megjithatë, mund të ndodhë që të takojmë dikë që e admirojmë, e respektojmë apo edhe të dashurohemi dhe më pas të zbulojmë papritur se po ai po voton për një parti që nuk na pëlqen fare.
Këtu lind një konflikt i brendshëm, ka një kontradiktë: a mund të më pëlqejë dikush që ka vlera kaq të ndryshme nga të miat? Mendja kërkon mënyra për të zgjidhur konfliktin, sepse është një ndjenjë shumë e pakëndshme dhe rraskapitëse. Në këtë rast, ajo mund të kërkojë justifikime për të shpjeguar situatën, ajo mund të mos e pëlqejë atë person, mund të fillojë të mendojë se ndoshta ajo parti politike nuk është aq e keqe, ajo mund të mendojë se ai person është një përjashtim dhe nuk është aq i keq sa partia që voton. Sido që të jetë, kërkoni një mënyrë për t’u ndjerë sërish në harmoni me veten.
Disonanca konjitive lidhet kështu me efektin Benjamin Franklin, sepse kur ndihmojmë dikë që nuk na pëlqen, është pikërisht një rast mospërputhjeje të brendshme. Nëse do të ishim plotësisht të qëndrueshëm, nuk do të ndihmonim dikë që nuk na pëlqen. Megjithatë, një sistem tjetër shumë i fuqishëm këtu ndërhyn në nivel psikologjik dhe është pranimi social. Na kanë mësuar se nëse dikush na kërkon një nder dhe është në fuqinë tonë ta përmbushim atë, ne duhet ta bëjmë atë. Siç mund ta shihni, këtu përfshihen dy faktorë psikologjikë shumë të fuqishëm: tërheqja që prodhon dikush dhe nevoja për miratim shoqëror. Si zgjidhet? Mendja e zgjidh atë duke kuptuar se nëse ju e ndihmoni atë person, duke kënaqur kështu nevojën për miratim shoqëror, kjo është për shkak se ai person nuk ju shqetëson aq shumë, ose madje ka filluar t’ju pëlqejë. Në këtë mënyrë disonanca konjitive pushon së ekzistuari.
A ka ndonjë mënyrë për të aplikuar efektin Benjamin Franklin në jetën tonë të përditshme?
Efekti Benjamin Franklin, nëse përdoret si duhet, mund të bëhet një mjet i shkëlqyer për përmirësimin e aftësive sociale, dhe këto përdoren në çdo fushë, si në punë ashtu edhe në jetën personale. Nga ana tjetër, kërkimi i ndihmës na lejon të perceptohemi si një person i përulur gjë që nuk ndodh kur shprehim shumë vetëbesim ose nuk lejojmë që njerëzit të shohin dobësitë tona.
A i bëjmë dikujt një nder sepse na pëlqen apo na pëlqen sepse i bëjmë nder? Logjika jonë e zakonshme na bën të mendojmë se kur i bëjmë dikujt një favor, kjo është për shkak se na pëlqen ose nangjall simpati. Efekti Benjamin Franklin, nga ana tjetër, argumenton se në fakt është e kundërta: ngaqë ne i bëmë një nder dikujt, atëherë na pëlqen. Efekti Benjamin Franklin shkon aq larg sa argumenton se perceptimi që kemi për një person ndikohet kur e ndihmojmë ose i bëjmë një nder.
Origjina e kësaj teorie, daton në një ngjarje ku përfshihej politikani, shpikësi dhe shkencëtari i famshëm Benjamin Franklin, një nga figurat më të rëndësishme të shekullit të tetëmbëdhjetë, i cili luajti një rol themelor në themelimin e Shteteve të Bashkuara. Franklin ishte i shqetësuar për kundërshtarin e tij të vendosur në Asamblenë Legjislative. I vendosur për t’i dhënë fund problemit me të, ai i kërkoi armikut t’i bënte një nder, më saktë i kërkoi t’i huazonte një libër shumë të rrallë që i përkiste bibliotekës së tij. Burri, me kulturë të lartë, u ndje i lajkuar dhe i befasuar njëkohësisht dhe e pranoi me kënaqësi. Ky episod ishte fillimi i një afrimi dhe baza e një miqësie të gjatë.
Pse i bëjmë një nder dikujt që nuk na pëlqen?
Është një taktikë interesante për t’u mësuar, pasi mund të bëhet një mjet për të përmirësuar aftësitë tona sociale. Nëse e kuptoni se kërkimi i favoreve është një mënyrë për t’ju kënaqur më shumë, është thjesht një çështje që të filloni të kërkoni, gjithmonë duke u siguruar që të mos abuzoni, pasi personi tjetër mund të mendojë se po përfitoni. Ky efekt është i lidhur ngushtë me disonancën konjitive.
Disonanca njohëse
Disonanca konjitive është një konflikt i brendshëm që ndodh kur kemi mendime të kundërta ose kur ka një mospërputhje midis mënyrës sonë të të menduarit, ndjenjës dhe veprimit. Për të marrë një shembull të përditshëm, kjo ndodh shumë shpesh me idetë politike: mund të mendojmë se nuk na pëlqen një parti e caktuar politike, sepse nuk ndajmë të njëjtat vlera dhe ideale, ndaj supozojmë se nuk do të na pëlqejnë njerëzit që e votojnë atë parti. Megjithatë, mund të ndodhë që të takojmë dikë që e admirojmë, e respektojmë apo edhe të dashurohemi dhe më pas të zbulojmë papritur se po ai po voton për një parti që nuk na pëlqen fare.
Këtu lind një konflikt i brendshëm, ka një kontradiktë: a mund të më pëlqejë dikush që ka vlera kaq të ndryshme nga të miat? Mendja kërkon mënyra për të zgjidhur konfliktin, sepse është një ndjenjë shumë e pakëndshme dhe rraskapitëse. Në këtë rast, ajo mund të kërkojë justifikime për të shpjeguar situatën, ajo mund të mos e pëlqejë atë person, mund të fillojë të mendojë se ndoshta ajo parti politike nuk është aq e keqe, ajo mund të mendojë se ai person është një përjashtim dhe nuk është aq i keq sa partia që voton. Sido që të jetë, kërkoni një mënyrë për t’u ndjerë sërish në harmoni me veten.
Disonanca konjitive lidhet kështu me efektin Benjamin Franklin, sepse kur ndihmojmë dikë që nuk na pëlqen, është pikërisht një rast mospërputhjeje të brendshme. Nëse do të ishim plotësisht të qëndrueshëm, nuk do të ndihmonim dikë që nuk na pëlqen. Megjithatë, një sistem tjetër shumë i fuqishëm këtu ndërhyn në nivel psikologjik dhe është pranimi social. Na kanë mësuar se nëse dikush na kërkon një nder dhe është në fuqinë tonë ta përmbushim atë, ne duhet ta bëjmë atë. Siç mund ta shihni, këtu përfshihen dy faktorë psikologjikë shumë të fuqishëm: tërheqja që prodhon dikush dhe nevoja për miratim shoqëror. Si zgjidhet? Mendja e zgjidh atë duke kuptuar se nëse ju e ndihmoni atë person, duke kënaqur kështu nevojën për miratim shoqëror, kjo është për shkak se ai person nuk ju shqetëson aq shumë, ose madje ka filluar t’ju pëlqejë. Në këtë mënyrë disonanca konjitive pushon së ekzistuari.
A ka ndonjë mënyrë për të aplikuar efektin Benjamin Franklin në jetën tonë të përditshme?
Efekti Benjamin Franklin, nëse përdoret si duhet, mund të bëhet një mjet i shkëlqyer për përmirësimin e aftësive sociale, dhe këto përdoren në çdo fushë, si në punë ashtu edhe në jetën personale. Nga ana tjetër, kërkimi i ndihmës na lejon të perceptohemi si një person i përulur gjë që nuk ndodh kur shprehim shumë vetëbesim ose nuk lejojmë që njerëzit të shohin dobësitë tona.
A i bëjmë dikujt një nder sepse na pëlqen apo na pëlqen sepse i bëjmë nder? Logjika jonë e zakonshme na bën të mendojmë se kur i bëjmë dikujt një favor, kjo është për shkak se na pëlqen ose nangjall simpati. Efekti Benjamin Franklin, nga ana tjetër, argumenton se në fakt është e kundërta: ngaqë ne i bëmë një nder dikujt, atëherë na pëlqen. Efekti Benjamin Franklin shkon aq larg sa argumenton se perceptimi që kemi për një person ndikohet kur e ndihmojmë ose i bëjmë një nder.
Origjina e kësaj teorie, daton në një ngjarje ku përfshihej politikani, shpikësi dhe shkencëtari i famshëm Benjamin Franklin, një nga figurat më të rëndësishme të shekullit të tetëmbëdhjetë, i cili luajti një rol themelor në themelimin e Shteteve të Bashkuara. Franklin ishte i shqetësuar për kundërshtarin e tij të vendosur në Asamblenë Legjislative. I vendosur për t’i dhënë fund problemit me të, ai i kërkoi armikut t’i bënte një nder, më saktë i kërkoi t’i huazonte një libër shumë të rrallë që i përkiste bibliotekës së tij. Burri, me kulturë të lartë, u ndje i lajkuar dhe i befasuar njëkohësisht dhe e pranoi me kënaqësi. Ky episod ishte fillimi i një afrimi dhe baza e një miqësie të gjatë.
Pse i bëjmë një nder dikujt që nuk na pëlqen?
Është një taktikë interesante për t’u mësuar, pasi mund të bëhet një mjet për të përmirësuar aftësitë tona sociale. Nëse e kuptoni se kërkimi i favoreve është një mënyrë për t’ju kënaqur më shumë, është thjesht një çështje që të filloni të kërkoni, gjithmonë duke u siguruar që të mos abuzoni, pasi personi tjetër mund të mendojë se po përfitoni. Ky efekt është i lidhur ngushtë me disonancën konjitive.
Disonanca njohëse
Disonanca konjitive është një konflikt i brendshëm që ndodh kur kemi mendime të kundërta ose kur ka një mospërputhje midis mënyrës sonë të të menduarit, ndjenjës dhe veprimit. Për të marrë një shembull të përditshëm, kjo ndodh shumë shpesh me idetë politike: mund të mendojmë se nuk na pëlqen një parti e caktuar politike, sepse nuk ndajmë të njëjtat vlera dhe ideale, ndaj supozojmë se nuk do të na pëlqejnë njerëzit që e votojnë atë parti. Megjithatë, mund të ndodhë që të takojmë dikë që e admirojmë, e respektojmë apo edhe të dashurohemi dhe më pas të zbulojmë papritur se po ai po voton për një parti që nuk na pëlqen fare.
Këtu lind një konflikt i brendshëm, ka një kontradiktë: a mund të më pëlqejë dikush që ka vlera kaq të ndryshme nga të miat? Mendja kërkon mënyra për të zgjidhur konfliktin, sepse është një ndjenjë shumë e pakëndshme dhe rraskapitëse. Në këtë rast, ajo mund të kërkojë justifikime për të shpjeguar situatën, ajo mund të mos e pëlqejë atë person, mund të fillojë të mendojë se ndoshta ajo parti politike nuk është aq e keqe, ajo mund të mendojë se ai person është një përjashtim dhe nuk është aq i keq sa partia që voton. Sido që të jetë, kërkoni një mënyrë për t’u ndjerë sërish në harmoni me veten.
Disonanca konjitive lidhet kështu me efektin Benjamin Franklin, sepse kur ndihmojmë dikë që nuk na pëlqen, është pikërisht një rast mospërputhjeje të brendshme. Nëse do të ishim plotësisht të qëndrueshëm, nuk do të ndihmonim dikë që nuk na pëlqen. Megjithatë, një sistem tjetër shumë i fuqishëm këtu ndërhyn në nivel psikologjik dhe është pranimi social. Na kanë mësuar se nëse dikush na kërkon një nder dhe është në fuqinë tonë ta përmbushim atë, ne duhet ta bëjmë atë. Siç mund ta shihni, këtu përfshihen dy faktorë psikologjikë shumë të fuqishëm: tërheqja që prodhon dikush dhe nevoja për miratim shoqëror. Si zgjidhet? Mendja e zgjidh atë duke kuptuar se nëse ju e ndihmoni atë person, duke kënaqur kështu nevojën për miratim shoqëror, kjo është për shkak se ai person nuk ju shqetëson aq shumë, ose madje ka filluar t’ju pëlqejë. Në këtë mënyrë disonanca konjitive pushon së ekzistuari.
A ka ndonjë mënyrë për të aplikuar efektin Benjamin Franklin në jetën tonë të përditshme?
Efekti Benjamin Franklin, nëse përdoret si duhet, mund të bëhet një mjet i shkëlqyer për përmirësimin e aftësive sociale, dhe këto përdoren në çdo fushë, si në punë ashtu edhe në jetën personale. Nga ana tjetër, kërkimi i ndihmës na lejon të perceptohemi si një person i përulur gjë që nuk ndodh kur shprehim shumë vetëbesim ose nuk lejojmë që njerëzit të shohin dobësitë tona.
