Gjatë këtyre dy vjetëve, ne kemi mësuar shumë për virusin, ne e dimë cili është rezervuari i tij, ne e dimë se si transmetohet, dhe, ajo që është më e rëndësishme, ne e dimë se si me masa të përgjithshme ta pengojmë infeksionin
Ende ka të panjohura, të cilat, para së gjithash, kanë të bëjnë me kohëzgjatjen e imunitetit pas shërimit nga kjo sëmundje, me kohëzgjatjen e mbijetesës së virusit në ambientin e jashtëm, mirëpo është e vërtetë që është treguar se respektimi i masave të përgjithshme parandaluese, pra mbajtja e distancës fizike dhe bartja e maskave është diçka që shpëton jetë.
Numri i të infektuarve me coronavirusin e ri po rritet dita-ditës, jo vetëm në vendin tonë, por në të gjithë rajonin. Vala e re që mbërriti para fillimit të vitit shkollor ende nuk e ka arritur kulmin e pritur, dhe mijëra persona pozitivë me SARS-CoV-2 dhe një numër në rritje të të shtruarve në spital për shkak të coronavirusit paralajmërojnë se ne nuk ia arritëm ta fitonim betejën kundër këtij virusi, pavarësisht qasjes në vaksina.
Edhe pse na dukej se kishim mësuar shumë për coronavirusin në gati dy vjetët e fundit, realiteti na demanton. Ashtu si në valët e mëparshme, edhe me këtë coronavirusi po ndodh që të preken të gjithë anëtarët e familjes. Sidoqoftë, nuk është e pazakontë që një anëtar i familjes ta “anashkalojë” coronavirusi.
Si është e mundur kjo e shpjegon Prof. Dr.Hamdi Ramadani, infektolog.
– Mikroorganizmat e shumtë çdo ditë përpiqen të na sulmojnë dhe shpesh të na mposhtin. Ne kemi mukozën tonë, mukozën, glikoproteinat, ato imitojnë receptorët e organizmit tonë dhe duke i mashtruar lidhen me virusin dhe më pas ne i dëbojmë, thotë ai.
– Kur coronavirusi hyn në trup, ka disa mënyra me të cilat ne luftojmë kundër tij. Fillimisht, limfocitet B që vijnë nga palca e eshtrave mund të sulmojnë drejtpërdrejt virusin dhe të fillojnë të prodhojnë antitrupa. Kur virusi hyn në një qelizë, ne kemi një mekanizëm tjetër që vepron nëpërmjet makrofagëve ose qelizave dendritike që e gëlltisin, e copëtojnë dhe ua dorëzojnë atë limfociteve T. Ato luajnë një rol të madh, sekretojnë shumë molekula bioaktive që stimulojnë të gjithë sistemin imunitar. Qelizat citotoksike nuk kanë nevojë për shumë ndihmë, ato menjëherë e sulmojnë virusin dhe e shkatërrojnë atë.
Çfarë ndodh kur bie përsëri në kontakt me virusin? Ai beson se ky nuk është një infeksion sekondar, por një rast i një virusi “të kthyer”.
“Mendimi im, mes shumë shpjegimeve të tjera të mundshme, është se në përgjithësi, ky coronavirus imunizon popullatën, por përgjigjja imune tek individët nuk është shumë e fortë. Kur përgjigjja imune ngadalësohet, virusi, i cili mbetet në ndonjë rezervuar në trup, arrin të kthehet”, thotë Prof. Ramadani.
Disa viruse mund të qëndrojnë në trup për tre muaj apo edhe më gjatë. “Kur dikush bëhet zero pozitiv (pozitiv, pastaj më vonë negativ), supozimi është se ai ka fituar imunitet, kështu që virusi nuk duhet të rishfaqet tek ai. Por disa agjentë infektues ende mund të ekzistojnë në indet e trupit që nuk mbrohen nga sistemi mbrojtës i trupit, siç janë disa organe të tjera.
“Personat që janë shëruar nga coronavirusi kanë imunitet qelizor dhe janë të mbrojtur. Sipas disa studimeve, dhe ne e dimë këtë për SARS-CoV-2 nga viti 2003, por edhe për vite me radhë. Kjo do të çojë në një ndryshim në paradigmën e formimit të qëndrimeve të atyre që janë përgjegjës për mënyrën e trajtimit të njerëzve që janë shëruar nga coronavirusi dhe që janë vaksinuar.
Imuniteti i fortë qelizor ekziston edhe tek ata që janë shëruar nga coronavirusi edhe tek ata që janë vaksinuar. Imuniteti është një gjë shumë individuale, varet nga forca e gjithë organizmit, mosha, mënyra e jetesës, sëmundjet e mundshme, ilaçet që merr dikush, dieta dhe shumë faktorë të tjerë”, shton Prof. Ramadani,
“Vaksinimi masiv është prioritet, por përveç vaksinimit masiv, është e nevojshme të mendohet edhe për kohëzgjatjen e imunitetit të arritur me vaksinim, si dhe për një grup të caktuar njerëzish të cilët për arsye të ndryshme, në radhë të parë shëndetësore, nuk kanë zhvilluar imunitet me vaksinim”.
Mungesa e antitrupave pas vaksinimit nuk do të thotë domosdo që personi që ka marrë vaksinën nuk është i mbrojtur nga infeksioni. Në të njëjtën kohë, prania e antitrupave nuk do të thotë se mund të thuhet me siguri se një person i vaksinuar nuk mund të infektohet.
– Ka njerëz që përgjigjen më herët, por edhe deri në disa javë më vonë në lidhje me momentin e përmendur. Antitrupat janë vetëm një komponent i imunitetit, mungesa e tyre nuk do të thotë domosdo mungesë e një përgjigje imune. Vaksina pritet të shkaktojë një përgjigje humorale (antitrupa) dhe një përgjigje qelizore në shumicën e individëve të vaksinuar, – thotë ai.
Duke iu përgjigjur pyetjes nëse mund të themi me siguri se njerëzit që kanë zhvilluar antitrupa janë të mbrojtur nga infeksioni, bashkëbiseduesi shpjegon “megjithëse nuk mund të pohojmë se njerëzit që kanë zhvilluar një përgjigje antitrupash janë të mbrojtur nga infeksioni” dihet se “vlerat e matshme të antitrupave tregojnë se trupi ka njohur proteinat e virusit të futura nëpërmjet vaksinës dhe se është krijuar një përgjigje imune”.
Ai thekson se “është shumë e rëndësishme që veçanërisht të merren parasysh rastet e pasqyrave më serioze klinike në grupin e personave të vaksinuar në të cilët kanë kaluar më shumë se 30 ditë pas aplikimit të dozës së dytë, pra pas arritjes së efektit të plotë të vaksinimit”.
Përveç vaksinave, është e nevojshme të krijohet një linjë tjetër mbrojtjeje kundër coronavirusit, duke zbuluar ilaçe të reja që do të bllokojnë ciklin jetësor të virusit.
“Unë jam plotësisht i bindur se shkenca do ta shpëtojë botën nga kjo krizë, siç ka qenë edhe shumë herë më parë. Kjo krizë është një moment i mirë për të reflektuar mbi përparësitë shoqërore, investimet financiare dhe vendin që shkenca dhe arsimi zënë në shoqëri”, thotë në fund Prof. Ramadani./BW
