Shkencëtarët zbulojnë pse burrat janë kaq të fiksuar pas gjoksit të madh të femrave

Preferenca e meshkujve për gjoksin e madh e të fryrë të grave është disi jo normale, por deri më tani, nuk është ofruar asnjë shpjegim evolucionar.

Shkenca ka qenë gjithmonë e shqetësuar me pyetjet e mëdha. Si arritëm këtu? Si filloi universi? Cila është natyra e realitetit? Dhe tani, metoda shkencore e ka kthyer shikimin e saj shqetësues drejt asaj pyetjeje të përjetshme dhe të ngutshme: Pse burrat pëlqejnë gjinjtë e mëdhenj të grave?

“Sepse janë të mëdhenj apo të mirë” nuk janë përgjigje të pranueshme këtu. Në shkencë duhet të jemi gjithmonë të interesuar dhe të paanshëm dhe të zbatojmë parimet e zbulimit sa më rigoroze që mundemi. Kjo ka qenë edhe tema e fundit në Psikologjinë Sot nga Robert D. Martin, një antropolog i shquar. Prandaj, le të shqyrtojmë provat dhe ju lutemi, le të mos kemi ndonjë koment negativ.

Megjithëse arsyeja e ekzistencës së gjinjve është padyshim ushqyerja me gji, aftësia e grave për prodhimin e qumështit nuk shoqërohet me madhësinë e gjirit (të paktën jo para shtatzënisë). Për më tepër, nuk ka asnjë lidhje të qartë midis niveleve të hormoneve dhe madhësisë së gjirit. Atëherë, pse njerëzit e pëlqejnë atë?

Një hipotezë e hershme është se gjinjtë janë një sinjal i sinqertë i rezervave të yndyrës.

Një nga teoritë më të njohura ka të bëjë me lidhjen e çifteve. Studimet e neurologjisë kanë vërtetuar se gratë janë të mbushura me oksitocinë, hormonin e lidhjes, kur thithkat e tyre stimulohen nga një foshnjë ose nga një partner seksual.

Antropologu britanik Edward Dutton ka sugjeruar që mollaqet e rrumbullakosura evoluan në gratë për të siguruar një tregues vizual të rinisë dhe pjellorisë. Kjo për shkak se estrogjeni inkurajon depozitimin e yndyrës në mollaqe, vithe dhe kofshë.

Antropologu biologjik Bobbi S. Low thotë se mollaqet “evoluan në kontekstin e femrave që konkurrojnë për vëmendjen.

Ndoshta argumenti më intrigues është ai i psikologut evolucionar Frank Marloëe. Ai ka hedhur hipotezën që gjinjtë e plotë, janë një sinjal i sinqertë i rinisë. Në mjedisin stërgjyshor, njerëzit rrinin pa veshje dhe gjinjtë e femrave do ishin më të shfaqura. Para regjistrimeve të lindjeve dhe ndoshta edhe para ardhjes së gjuhës, nuk kishte asnjë mënyrë për të njohur moshën e njerëzve të tjerë të rritur, përveçse me sinjale vizuale fiziologjike.

Ndërsa gratë plaken, gjinjtë e tyre fillojnë të lodhen për shkak të tërheqjes së gravitetit. Prandaj, gjoksi i femrave u bë një mënyrë që meshkujt të njihni moshën e femrave. Gjatë një periudhe kohore dhe mijëra brezash, burrat që kishin dëshirë për t’u bashkuar me gra me gjinj të rinj, do të kishin mesatarisht sukses më të madh riprodhues.

Për miliona vjet tërheqja ndaj gjinjve është bërë një tipar gati i përhapur tek burrat.