Koment nga Ylli Dylgjer
Nëna ime Minja, pensioniste, sot dergjet e sëmure në shtrat nga skleroza. Ka punuar 40 vite në sistemin e kaluar dhe sot ka mbi 30 vite në pension. Trashëgon familjen, 2 vajza e 1 djalë e plot nipër e mbesa.. Bashkë me familjen trashëgon nga sistemi edhe 2 dhoma e 1 guzhinë. Plot 56 metra katror…
Ne Vitet 90, kur te birin e zgjuan nje nate në të gdhirë,
Ajo u tremb nga zhurmat që vinin nga qyteti Studenti. Më kërkuan në alarm, te shkoja edhe unë aty. Ishin ngritur studentet në revoltë! Kerkonin liri, bararazi, demokraci. Studentët i printe një djale Tropoje. Azem Hajdari i thërrisni shoket. Çishte ky?I panjohur! Me vone mësova nga një katalog të dhënash që nxirrte Kuvendi i Shqipërise se Azem Hajdari ishte me profesion stilist lekuresh. Po ashtu edhe e shoqja. Qepnin këpucë, rripa, këllef revolesh etj…
Isha mes turmesh. Me thirrjet e Azemit në goje: Ta bëjme shqipërine si gjithë europa u gdhiva aty atë
nate dhjetori…U gdhiva më vonë edhe netë e ditë të tjera. Punoja ne gazetë. Unë me laps në dore e ajo me pas me çekiçin e drejtesise në dorë.
Isha dakort me to. Po, po, koleget jane gjalle dhe me kane verejtur ne qendrimet. Nuk kane konstatuar asnje hezitim timin per te mbështetur kete thirrje qe dilte nga goja e rinise dhe e Azem Hajdarit. Me tej mu desh te kontribuoja ne vitet qe do vinin per te realizuar thirrjen. Por ishte e kote…Familja Hajdari vrapoi, manovroi, heroizoi…I ra me fort çekiçit! Kaluan 30 vite dhe nëna Hajdari tashmë zotron një pasuri marramëndse:
12 apartamente, truall, e njësi shërbimi…etj. Kështu doli nga Komisioni i verifikimit të pasurisë.
Si ka mundësi? Nga qyteti Studenti u nisëm:
nje Fatmirë e një fatkeq!
I menduar kthehem në shtëpi të shoh sërisht nënën time që e kam lëne në gjumë nga ilaçet e sëmundjes.
Në derë shoh nje copë letër me një numer telelefoni me shënimin e Postierit.
I bie numrit. Postieri më thotë: Pensionin i plakës!
